Kasten yaralama suçundan sanık ...’in, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 86/2, 29, 62 ve 52. maddeleri uyarınca 1.500,00 Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına dair Keskin Asliye Ceza Mahkemesinin 26.09.2018 tarihli ve 2014/345 Esas, 20184574 Karar sayılı kararına karşı Adalet Bakanlığının 19.04.2019 tarihli ve 2019/3809 sayılı yazısıyla kanun yararına bozma isteminde bulunulduğundan bu işe ait dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 08.05.2019 tarihli ve 2019/47782 sayılı tebliğnamesi ile Dairemize gönderilmekle incelendi.
Mezkur ihbarnamede;
Dosya kapsamına göre; sanığa isnat edilen kasten yaralama suçunun 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 86/2. maddesi uyarınca soruşturma ve kovuşturmasının şikayete tabi olduğu, mağdurun soruşturma evresinde 19.05.2013 tarihinde kolluk görevlilerince alınan ifadesinde olay nedeniyle şikayetçi olmadığı yönündeki beyanı karşısında, sanık hakkında kasten yaralama suçundan açılan kamu davasının şikayet yokluğu nedeniyle, 5237 sayılı Kanun’un 73/4 ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 223/8. maddesi gereğince düşürülmesine karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı CMK"nin 309. maddesi gereğince anılan kararın bozulması lüzumunun ihbar olunduğu anlaşıldı.
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Adalet Bakanlığının kanun yararına bozma isteyen yazısına dayanan tebliğnamede ileri sürülen düşünce yerinde görüldüğünden; Keskin Asliye Ceza Mahkemesinin 26.09.2018 tarihli ve 2014/345 Esas, 20184574 Karar sayılı kararının 5271 sayılı CMK"nin 309/4-d maddesi gereğince kanun yararına BOZULMASINA, mağdur ...’in 19.05.2013 tarihinde kolluk beyanında şikayetçi olmadığını bildirdiğinden sanık ... hakkında açılan kamu davasının 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 73/4. maddesi delaletiyle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 223/8. maddesi gereğince DÜŞÜRÜLMESİNE, dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 17.06.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.