Y A R G I T A Y İ L A M I

MAHKEMESİ : Denizli 3. İş Mahkemesi
TARİHİ : 02/05/2014
NUMARASI : 2012/358-2014/165

DAVA : Davacı, kıdem, ihbar tazminatı, yıllık izin, ücret, fazla mesai, hafta tatili, ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatları tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, müvekkili işçinin kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, yıllık izin, ücret, fazla çalışma, hafta tatili, ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçeyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kararı taraflar vekilleri temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, tarafların aşağıdaki bendlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Somut uyuşmazlıkta mahkemece, işveren tarafından, davacının çalıştığı işyerinin, rızası alınmadan değiştirilerek çalışma şartlarında aleyhe esaslı değişiklik yapılması sebebiyle iş sözleşmesinin işçi tarafından haklı olarak feshedildiği kabul edilmiştir. Ne var ki, dosyaya sunulan iş sözleşmesinin 10. maddesinde yer alan, işçinin geçici veya devamlı olarak işyerinin değiştirilmesine onay verdiği şeklindeki düzenlemeyle işverene nakil hakkı tanınmış olup, mahkemece söz konusu nakil hakkının değerlendirilmemesi hatalı olmuştur. Hal böyle olmakla birlikte, işverence işyeri değişikliğinin eleman ihtiyacına binaen yapıldığı savunulmuş ise de dinlenen bir kısım davacı ve davalı tanığı beyanlarından, davacının daha yoğun çalışmasını gerektiren bir işyerine nakledilerek işi kendiliğinden bırakmasının amaçlandığı ve dolayısıyla işverence nakil hakkının kötüye kullanıldığı anlaşılmaktadır. Bu yön nazara alındığında, davacının iş sözleşmesini feshi haklı sebebe dayanmakta olup, sonuç itibariyle kıdem tazminatı alacağının hüküm altına alınması doğru görülmüştür.
3-Mahkemece, fazla çalışma iddiasının kanıtlanmadığı gerekçesiyle, fazla çalışma ücreti alacağı talebi reddedilmiştir. Dosya kapsamındaki delillerin ve özellikle taraf tanık

anlatımlarının, davacının yaptığı işin niteliği de dikkate alınarak birlikte değerlendirilmesi neticesinde, işyerinde kural olarak haftanın altı günü sekizer saatlik vardiyalarla çalışma yapıldığı, vardiyalarda yarım saatlik ara dinlenme süresinin kullanıldığı, bu çalışma düzenine ilaveten haftanın iki günü ortalama birbuçuk saat daha çalışıldığı anlaşılmakta olup, bu halde fazla çalışma süresinin haftalık üç saat olduğu sonucuna ulaşılmaktadır. Anılan sebeple, mahkemece, davacının haftalık üç saat fazla çalışma yaptığı kabul edilmeli, fazla çalışma ücretinin aylık ücrete dahil olduğuna ilişkin iş sözleşmesinin 13. maddesi hükmü, bordrolardaki fazla çalışma ücreti tahakkukları, imzasız bordrolardaki tahakkukların banka aracılığıyla ödenip ödenmediği hususları bir arada değerlendirilerek ve ıslaha karşı zamanaşımı savunması da nazara alınarak sonuca gidilmelidir.
4-Ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacağında, ıslaha karşı zamanaşımı savunmasının değerlendirilmesinde, dava dilekçesinde talep edilen 300,00 TL"nin nazara alınmaması hatalı olmuştur.
Diğer taraftan, ücret bordrolarının imzasız olması gerekçesiyle, bordrolarda yer alan ulusal bayram ve genel tatil ücreti tahakkukları nazara alınmamış ise de, söz konusu imzasız bordrolardaki tahakkukların banka aracılığıyla ödenip ödenmediğinin değerlendirilmemesi hatalıdır.
5-Hükme esas alınan bilirkişi raporunda, yıllık izin ücreti alacağının değerlendirilmesinde, dosya içeriğindeki yıllık izin kullanımına ilişkin belgelerin varlığının gözardı edilmesi bir diğer hatalı yöndür.
Yukarıda yazılı sebeplerden, kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 24.11.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.