MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA :Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, fazla çalışma, genel tatil, izin ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalıya ait iş yerinde aşçı yardımcısı olarak çalışırken işverence iş sözleşmesinin haksız olarak fesh edildiğini ileri sürerek, kıdem ve ihbar tazminatı ile fazla çalışma, yıllık ücretli izin, ulusal bayram ve genel tatil alacağını istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davacının devamsızlığı üzearine iş sözleşmesinin fesh edildiğini, izin alacağının bulunmadığını, fazla çalışma yapıldığında karşılığının ödendiğini, genel tatilde çalışılmadığını, savunarak, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının davalı işveren tarafından ücretsiz izine çıkartıldığı ve yine son olarak ücretsiz izine çıkarılmak istendiği, davacının kabul etmemesi nedeniyle iş aktinin feshedildiği, ücretsiz iznin bir anlamda iş aktinin geçersiz nedenle feshi anlamına geldiği, davacının da bu nedenle işe gelmediği, iş aktinin feshinden sonra tutulan devamsızlık tutanaklarının geçerli olmadığı, gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı taraf temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Somut olayda; davacı işçinin fazla çalışma ücreti isteklerinin kabulüne karar verilmiştir.
Fazla çalışmaların uzun bir süre için hesaplanması ve miktarın yüksek çıkması halinde Yargıtay’ca son yıllarda hakkaniyet indirimi yapılması gerektiği istikrarlı uygulama halini almıştır (Yargıtay 9.HD. 11.2.2010 gün 2008/17722 E, 2010/3192 K; Yargıtay, 9.HD. 18.7.2008 gün 2007/25857 E, 2008/20636 K.). Ancak fazla çalışmanın tanık anlatımları yerine yazılı belgelere ve işveren kayıtlarına dayanması durumunda böyle bir indirime gidilmemektedir.
Dairemizin önceki kararlarında; fazla çalışma ücretlerinden yapılan indirim, kabul edilen fazla çalışma süresinden indirim olmakla, davalı tarafın kendisini avukatla temsil ettirmesi durumunda reddedilen kısım için davalı yararına avukatlık ücretine hükmedilmesi gerektiği kabul edilmekteydi (Yargıtay 9.HD. 11.02.2010 gün 2008/17722 E, 2010/3192 K.). Ancak, işçinin davasını açtığı veya ıslah yoluyla dava konusunu arttırdığı aşamada, mahkemece ne miktarda indirim yapılacağı işçi tarafından bilenemeyeceğinden, Dairemizce 2011 yılı itibarıyla maktu ve nispi vekâlet ücretlerinin yüksek oluşu da dikkate alınarak konunun yeniden ve etraflıca değerlendirilmesine gidilmiş, bu tür indirimden kaynaklanan ret sebebiyle davalı yararına avukatlık ücretine karar verilmesinin adaletsizliğe yol açtığı sonucuna varılmıştır. Özellikle seri davalarda indirim sebebiyle kısmen reddine karar verilen az bir miktar için dahi her bir dosyada zaman zaman işçinin alacak miktarını da aşan maktu avukatlık ücretleri ödetilmesi durumu ortaya çıkmaktadır. Yine daha önceki kararlarımızda, yukarıda değinildiği üzere fazla çalışma alacağından yapılan indirim sebebiyle ret vekâlet ücretine hükmedilmekle birlikte, Borçlar Kanununun 161/son, 325/son, 43 ve 44 üncü maddelerine göre, yine 5953 sayılı Yasada öngörülen yüzde beş fazla ödemelerden yapılan indirim sebebiyle reddine karar verilen miktar için avukatlık ücretine hükmedilmemekteydi. Bu durum uygulamada hakkaniyete aykırı sonuçlara neden olduğundan ve konuyla ilgili olarak Avukatlık Asgari Ücret Tarifesinde de herhangi bir kurala yer verilmediğinden, Dairemizce eski görüşümüzden dönülmüş ve fazla çalışma alacağından yapılan indirim nedeniyle reddine karar verilen miktar bakımından, kendisini vekille temsil ettiren davalı yararına avukatlık ücretine hükmedilemeyeceği kabul edilmiştir.
Somut olayda, davacı fazla çalışma olgusunu tanık beyanları ile ispat etmiş olduğundan Mahkemece yukarıdaki ilke kararı doğrultusunda takdiri indirim yapılmadan karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
3- Davacı dava dilekçesinde 2010 yılına ait hak ettiği yıllık ücretli izin hakkını kullanmadığını iddia ederek ücretli izin alacağı talebinde bulunmuş, davalı ise davacının izin alacağının bulunmadığını beyan ederek bir kısım yıllık ücretli izin kullanma kaydı ile izin ücreti tahakkuku olan bordroları ibraz etmiştir. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda sunulan bordro ve izin kullanma kayıtlarına göre davacının izin alacağının bulunmadığı belirtilip bu bordro ve formların geçerli sayılmamasına göre seçenekli olarak yıllık izin ücreti hesaplanmış ve Mahkemece de gerekçede açıklama yapılmaksızın yıllık izin ücreti alacağına hükmedilmiş ise de, davalıca ibraz edilen yıllık izin ücreti tahakkuku olan bordro ve izin kullanma formları hakkında değerlendirme yapılmaması da hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 10.06.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.