MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasında görülen davada Ankara 8. Asliye Ticaret Mahkemesince bozmaya uyularak verilen 09/02/2018 tarih ve 2015/420-2018/45 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesinin davalı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davacı ile davalı arasında imzalanan 02/03/2010 tarihli 123-2010-008 numaralı ve 09/03/2010 tarihli 123-2010-009 numaralı taşıma sözleşmeleri uyarınca davacının davalıya taşıma hizmeti verdiğini, taşıma konusu konteynerlerin kara yolu ile Ankara’dan Mersin Limanına, Mersin Limanından deniz yolu ile Port Quasim (Pakistan) Limanına, oradan da karayolu ile Kabil’e taşındığını, konteynerlerin varma yerinde 07.05.2010 tarihli makbuzlar karşılığında davalının yetkilisine teslim edildiğini, davacının taşımalardan kaynaklanan navlun alacağının tahsili için kestiği faturadaki bedelin dava konusu konteynerlerin geç teslim edildiği gerekçesiyle gecikme cezası mahsup edilerek 17.600 USD eksik ödendiğini, anılan meblağın tahsili için başlatılan takibe haksız yere itiraz edildiğini ileri sürerek, itirazın iptaline, takibin devamına karar verilmesini istemiştir.
Davalı vekili, taraflar arasındaki sözleşmelerin “Taşıma-varış süresi” başlıklı maddesinde, malların liman çıkış ve Kabil varış süresinin 55 gün olacağı, gecikilen her gün için 100 USD cezai şart ödeneceğinin düzenlendiğini, dava konusu sözleşmeler uyarınca taşınan 10 konteynerin 80 gün gecikmeli taşındığını, taraflar arasındaki diğer taşıma sözleşmelerine konu taşımalarda da gecikme yaşandığını, toplam gecikilen gün sayısının 251 gün olduğunu, ancak Karaçi’de elçilikten evrak çıkmaması gibi elde olmayan sebepler nedeniyle 75 günlük gecikmenin dikkate alınmadığını, toplam 176 gün gecikme bedeli olan 17.600 USD’nin davacının cari hesabından mahsup edildiğini, davalının davacıya borcu bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece Dairemiz bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucunda, taraflar arasında taşıma ve navlun bedeli hususunda ihtilaf olmadığı, uyuşmazlığın taşımada gecikme yaşanıp yaşanmadığına ilişkin olduğu, dosya kapsamında davalının gecikme iddiasını ispat edemediği, geminin limandan kalkış tarihinin tespit edilemediği, ibraz edilen mail yazışmalarının davacı tarafça kabul edilmediği ve e-imza ile imzalanmadığı için delil olarak kabul edilemeyeceği gerekçeleriyle davanın kabulü ile davalının Ankara 30. İcra Müdürlüğünün 2011/3034 sayılı takip dosyasında itirazının 17.600,00 USD asıl alacak 358,75 USD işlemiş faiz alacağı olmak üzere toplam 17.958,75 USD için iptaline, takibin bu miktar üzerinden devamına, asıl alacağa takip tarihinden itibaren devlet bankalarınca USD mevduatına birer yıllık dönemler itibariyle uygulanacak en yüksek oranda faiz işletilmesine, alacağın %40"ı oranında hesaplanan 10.932,57 TL icra inkar tazminatının davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
1- Dava taşıma sözleşmesinden kaynaklı icra takibine yapılan itirazın iptali talebine ilişkindir. Mahkemece taşımada gecikme olduğu iddiasını ispat yükünün davalıda olduğu bu meyanda geminin limandan ayrılış tarihini ispat yükünün de davalıda bulunduğu, bu savunmanın davalı tarafça ispatlanamadığı gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir. Taraflar arasında taşıma ilişkisinin mevcut olduğu, eşyaların davacı tarafından taşınarak alıcıya teslim edildiği hususunda uyuşmazlık bulunmamaktadır. Sözleşmede taşıma süresi geminin limandan ayrılışından itibaren 55 gün olarak belirlendiği için uyuşmazlık geminin limandan ayrılış tarihinde toplanmaktadır. Taşıma işi davacı tarafça yapılmış olup yükü Ankara’dan Mersin’e oradan da gemi ile Pakistan’a, Pakistan’dan da Kabil’e taşıyan davacıdır. Taşımaya ilişkin belgelerin taşıyıcıda bulunması da işin gereğidir. Yüke ilişkin konişmentoların 14.03.2010 tarihli olduğu dikkate alındığında gemi en erken bu tarihte hareket etmiş olabilir. Davalı da geminin bu tarihte limandan ayrıldığını savunmaktadır. Davacı mahkemeye geminin limandan ayrılışına ilişkin bir tarih vermemiş ve belge sunmamış olup yükü süresinde taşıdığını ileri sürmektedir. Şu halde geminin limandan ayrılış tarihini ispat yükü davalıda değil taşımayı yapan ve taşımaya ilişkin belgeler kendisinde bulunması gereken davacı taraftır. Bu itibarla Dairemizin önceki bozma kararında da belirtildiği üzere davacıdan geminin limandan ayrılışına ilişkin tüm evrakların ibrazının istenilmesi, belge ibraz edilmemesi halinde geminin 14.03.2010 tarihinde limandan ayrıldığı kabul edilerek ve malın alıcıya teslim tarihi de göz önüne alınarak taşımada gecikme bulunup bulunmadığının tespiti ve gecikme olduğunun belirlenmesi halinde taraflar arasındaki sözleşmeler değerlendirilerek davalının ne kadar gecikme cezası talep edebileceği hususları ayrıntılı olarak tartışılıp gerekirse bu hususlarda ek bilirkişi raporu da alınarak sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi doğru görülmemiş kararın bu yönden davalı yararına bozulması gerekmiştir.
2- Bozma sebep ve şekline göre davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının incelenmesine bu aşamada gerek görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın davacı yararına BOZULMASINA, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının incelenmesine yer olmadığına, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 11/11/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.