MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle; davacı vekilinin kısmi dava açtığının, taleplerini ıslah dilekçesi ile artırdığının, ancak ıslah ettiği bazı alacak kalemlerinde ıslah edilen miktarlara faiz yürütülmesini talep etmediğinin, Mahkemece dava dilekçesinde tüm alacak kalemlerinde faiz talep edilmekle birlikte ıslah dilekçesinde bazı alacak kalemlerinde arttırılan miktarlara ilişkin olarak faiz talep edilmediği halde ıslah ile artırılan kısımlara da faiz yürütüldüğünün, Mahkemenin bu uygulaması Dairemizin "ıslah edilen miktarlar açısından faiz talep edilmemesi halinde ıslah ile artırılan miktarlara faiz yürütülemeyeceği" şeklindeki kökleşmiş içtihadına aykırı ise de, karardan sonra bu konu ile ilgili olarak yapılan içtihadı birleştirme talebi üzerine Yargıtay İçtihatları Birleştirme Büyük Genel Kurulunca 24.05.2019 günü yapılan toplantıda:
“Bir miktar para alacağının faizi ile birlikte tahsiline karar verilmesinin talep edildiği kısmî davada, dava konusu miktarın kısmî ıslahla faiz talebi belirtilmeksizin arttırılması halinde, arttırılan miktar bakımından dava dilekçesindeki faiz talebine bağlı olarak faize hükmedileceği" yönünde karar verildiğinin, Yargıtay Kanunu"nun 45/5. maddesi “İçtihadı birleştirme kararlarının benzer hukuki konularda Yargıtay Genel Kurullarını, Dairelerine ve Adliye Mahkemelerini bağlayacağı “hükmünü içerdiğinin, Yargıtay Kanunu" nun 45/5. maddesi karşısında, "...ıslahta faiz istenilmese dahi dava dilekçesindeki faiz talebine bağlı olarak faize hükmedilmesinin..." zorunlu hale geldiğinin, bu nedenle Mahkemece bazı alacak kalemlerince ıslah ile artırılan miktarlara faiz yürütülmesinde usule aykırılık olmadığının anlaşılmasına göre, davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2- Kıdem tazminatına, davacının işe başlatılmadığı tarihten itibaren faiz yürütülmemesi ve bu alacak kaleminde taleple bağlılık ilkesi gereği yasal faizi geçmemek üzere en yüksek mevduat faizine hükmedilmesi gerektiğinin gözetilmemesi ve işe başlatmama tazminatında faize hükmederken davacının işe başlatılmadığı tarih olan 30.11.2014 tarihi yerine başvuru tarihi ifadesine yer verilmesi hatalı olup, bozma sebebi ise de bu yanlışlıkların düzeltilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, hükmün HMK. nun geçici 3/2. maddesi yollaması ile HUMK.nun 438/7. maddesi uyarınca düzeltilerek onanmasına karar verilmiştir.
SONUÇ:
Temyiz edilen kararın hüküm fıkrasının (a) ve (e) numaralı bentlerinin çıkarılarak yerlerine;
“a) 963,00 TL Net fark kıdem tazminatının, fesih tarihi olan 30/11/2014 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi geçmemek üzere mevduata uygulanan en yüksek faizi ile birlikte,
e) 1.596,39 TL Net işe başlatmama tazminatının, 100,00 TL"sinin 30/11/2014 tarihinden, 1.496,39 TL"sinin ıslah tarihi olan 23/06/2015 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte, davalıdan alınarak davacıya verilmesine," bentlerinin yazılmasına, hükmün bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulu"nun 28/09/2018 tarih ve 2018/2 E. 2018/8 K. Sayılı İBK. uyarınca onama harcı alınmasına yer olmadığına, nispi temyiz harcının isteği halinde ilgiliye iadesine, 10/12/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.