Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki borçlu vekili tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olmakla okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü :
İmza incelemesini yapan bilirkişinin grafoloji dalında özel ihtisas yaptığı belgelenmeden adı geçenin verdiği rapora itibar edilerek sonuca gidilmesi doğru değildir.
Herhangi bir belgedeki imza ve yazının, atfedildiği kişiye ait olup olmadığı hususunda yapılacak  bilirkişi incelemesinin, konunun uzmanınca ve yeterli  teknik donanıma sahip bir laboratuvar ortamında, optik aletler ve o incelemenin gerektirdiği diğer cihazlar  kullanılarak; grafolojik ve grafometrik yöntemlerle yapılması; bu alet ve yöntemlerle gerek incelemeye konu ve gerekse karşılaştırmaya esas belgelerdeki imza veya yazının tersim, seyir, baskı  derecesi, eğim, doğrultu gibi yönlerden taşıdığı özelliklerin tam ve kuşkuya yer vermeyecek şekilde belirlenip karşılaştırılması; sonuçta, imza veya yazının atfedilen kişiye ait olup olmadığının, dayanakları gösterilmiş, tarafların, mahkemenin ve Yargıtay’ın denetimine elverişli bir raporla ortaya konulması; gerektiğinde karşılaştırılan imza veya yazının hangi nedenle  farklı veya aynı kişinin  eli ürünü olduklarını fotoğraf ya da  diğer uygun  görüntü  teknikleriyle de desteklenmesi şarttır. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda, hangi ortamda, ne tür teknik  cihazlar  kullanılarak  inceleme  yapılıp sonuca varıldığı açıklanmamış, ulaşılan sonucun maddi  dayanakları  denetime  elverişli şekilde  ortaya konulmamıştır. Bu nitelikteki bir bilirkişi raporuna dayalı olarak  hüküm kurulamaz. Mahkemece yapılması  gereken iş, itiraza konu belge asılları ve yöntemince toplanmış karşılaştırmaya  esas olabilecek  nitelikteki diğer  belgeler üzerinde, yukarıda  açıklanan  yöntem ve ilkelere uygun olarak, yeniden  bilirkişi incelemesi yaptırılması, ortaya çıkacak  uygun  sonuç çerçevesinde bir karar verilmesidir. Eksik incelemeye ve yetersiz  bilirkişi raporuna  dayalı karar verilmesi  isabetsizdir (Hukuk Genel Kurulunun  30.5.2001 tarih ve 2001/12-246 Esas 2001/467 karar sayılı  kararı). 
SONUÇ :Borçlu vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile mahkeme kararının yukarıda yazılı nedenlerle İİK.366. ve HUMK.428. maddeleri uyarınca (BOZULMASINA), 26/02/2009 gününde oybirliğiyle karar verildi.