MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK (İŞ) MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

YARGITAY KARARI

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı ... nezdinde 01/06/2004 tarihinde işe başladığını, 10/08/2010 tarihinde Türkiye Yol İş Sendikasına üye kaydının yapıldığını, 5620 sayılı yasa ile daimi kadrolu işçi statüsüne geçirildiği 15.01.2008 tarihinde yürürlükteki TİS hükümlerinin derece kademe belirlemesi ve yevmiye artışına ilişkin hükümlerinin yeni işe başlamış işçinin yevmiye tespiti ile aynı olacak şekilde belirlenip mevsimlik çalıştığı döneme ait kıdeminin dikkate alınmadığını, bu durumun aynı kurumda çalışan emsal kıdemdeki işçi ücretleriyle davacının ücreti arasında eşitsizlik yarattığını ileri sürerek, müvekkilinin olması gereken derece ve kademesinin tespitini ve buna bağlı olarak oluşan ücret farkı, ikramiye farkı, ilave tediye farkı ve yıpranma prim farkı alacaklarının davalıdan tahsilini istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, Yol İş Sendikasına üye olmadan önceki derece kademe ilerlemesinin yapılmamasında müvekkili idarenin kusurunun bulunmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti ve Yargılama Süreci:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kabulüne karar verilmiştir. Karar, davalı vekilinin temyizi üzerine Dairemizin 17.12.2018 tarih, 2017/18949 Esas, 2018/23443 Karar sayılı kararı ile “...Somut uyuşmazlıkta, davacının işyeri şahsi sicil dosyasındaki başlangıç pozisyonunun belirtilen derece sınırlarını (derece aralığını) gösterir değerler hükme esas raporu hazırlayan bilirkişi tarafından davacının daimi kadroya geçerken işe başlatıldığı derece-kademe olarak değerlendirilmiştir. Örnekleme gerekirse, iş makine yağcısı olarak yapan davacının derece aralığı 2-9’dur. Davacının bu derece aralığıyla işe başladığı derece 2, yükselebileceği son derece ise 9’dur. Ancak bilirkişi tarafından bu derece sınırları (aralığı) davacının daimi kadroya geçerken işe başlatıldığı derece ve kademesi olarak değerlendirilmiştir. Bir başka anlatımla yükselebileceği son derece olan 9 derece, bilirkişi tarafından davacının kademesi olarak kabul edilmiştir. Oysa davacı daimi kadroya geçtiğinde 2-1 derece-kademeden, bir başka anlatımla 2. derecenin 1. kademesinden işe başlatılmıştır. Bu durumda davacının geçici işçilikte geçen kıdemine göre olması gereken kademesi yanlış belirlendiği gibi buna bağlı olarak da fark alacakların tümü hatalı hesaplanmıştır. Mahkemece, hatalı bilirkişi raporuna dayanılarak karar verilmesi bozmayı gerektirmiştir.
Mahkemece, davacının derece/kademe tespit talebi hakkında olumlu yada olumsuz bir karar verilmemesi 6100 sayılı HMK’nın 297. madde hükmüne aykırıdır.
Davacı vekili tarafından ıslah dilekçesiyle faiz dava tarihinden itibaren talep edildiği halde mahkemece yasal ilave tediye dışındaki diğer alacaklarda tarih belirtilmeksizin ve infazda tereddüt oluşturacak ve talep aşılacak şekilde “…temerrüt tarihlerinden itibaren kademeli olarak…” şeklinde faiz hükmü kurulması da hatalıdır.” gerekçesi ile bozulmuş, Mahkemece bozmaya uyularak yapılan yargılama sonunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Bozmadan sonra verilen karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Bozma öncesinde Mahkemece verilen karara karşı davalı tarafından temyiz yoluna başvurulmuş ve Mahkeme kararında ücret alacağı 3.730,68 TL olarak belirlenmiştir.
Davalı yararına verilen bozma kararı üzerine yapılan yargılama sırasında ücret farkı alacağı 4.701,85 TL olarak hesaplanmış ve Mahkemece kararın gerekçesinde hak kazanılan tutar 4.701,85 TL olarak açıklandıktan sonra taleple bağlı kalınarak 3.730,68 TL"nin kabulüne karar verilmiştir. Gerekçede tespit edilen alacak miktarı bakımından, ilk kararın davacı tarafından temyiz edilmemesi sebebiyle davalı yararına oluşan usuli müktesep hakka aykırı şekilde gerekçe ve hüküm oluşturulması hatalıdır.
3-Mahkemece bozmaya uyulduğu halde faiz yönünden ilk kararda olduğu gibi temerrüt tarihlerinden itibaren faize karar verilmesi de hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 10.12.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.