
Esas No: 2014/18085
Karar No: 2015/33445
Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2014/18085 Esas 2015/33445 Karar Sayılı İlamı
"İçtihat Metni"
Y A R G I T A Y İ L A M I
MAHKEMESİ : Ankara 6. İş Mahkemesi
TARİHİ : 25/12/2013
NUMARASI : 2011/1029-2013/1344
DAVA : Davacı, kıdem, ihbar tazminatı, fazla mesai ücreti, hafta tatili ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde duruşmalı olarak davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş ise de; 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 438. maddesi gereğince duruşma isteğinin miktardan reddine ve incelemenin evrak üzerinde yapılmasına karar verildikten sonra Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor sunuldu, dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı, iş sözleşmesinin davalı işveren tarafından haksız olarak feshedildiğini ileri sürerek kıdem ve ihbar tazminatı ile bir kısım işçilik alacaklarının tahsilini istemiştir.
Davalı, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, toplanan kanıtlara ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında işçiye ödenen aylık ücretin miktarı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Somut olayda, davalı işyerinde kalite kontrol operatörü olarak çalışan davacı işçi, aylık net 2.200 USD ücret aldığını iddia etmiş; davalı işveren ise davacının en son ücretinin 1.379,32 USD olduğunu, günde on saat ve ayda iki gün tatil yapmak kaydıyla ücretinin 2.000,00 USD olduğunu savunmuştur. Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda, davacı ile davalı işverenlik arasında akdedilen 14.05.2007 tarihli ek iş sözleşme gereğince ve davalı işverenliğinde talebine bağlı kalınarak, davacının son çıplak ücretinin 1.379,32 USD olduğu kabul edilmiştir. Ancak işyeri kayıtlarına göre davacının aylık ücret miktarının yılda 270 saat fazla çalışma dahil 2.000 USD olduğunun kabul edilmesi gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
3-Taraflar arasında fazla çalışma alacağı bakımından uyuşmazlık söz konusudur.
Somut olayda, taraflar arasında aylık ücrete fazla çalışma ve hafta tatili alacaklarının da dahil olduğu kararlaştırılmıştır. Yargıtay uygulamasına göre yıllık ikiyüzyetmiş saate kadar olan fazla çalışmaların ücrete dahil olduğu, yıllık ikiyüzyetmiş saatin üstüne çıkan fazla çalışmaların ise ücretinin ayrıca ödenmesi gerektiği kabul edilmiştir. Mahkemece, bu esasa göre hesaplama yapılmalı, fazla çalışma tahakukuku bulunan ücret bordrolarının ait olduğu aylar kapsam dışı bırakılmalı, bunun dışında fazla çalışma alacağı olup olmadığı belirlenmeli ve sonuca göre bir hüküm kurulmalıdır. Hafta tatili gününde yapılan çalışmaların fazla çalışma olarak kabul edilmesi halinde bu çalışmalar sadece fazla çalışma alacağı hesabı yapılırken değerlendirilmeli ayrıca mükerrer ödemeye yol açacak şekilde hafta tatili alacağına hükmedilmemelidir. Eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi usul ve kanuna aykırı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 02.12.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.