Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Trafik güvenliğini tehlikeye sokma
Hüküm : CMK"nın 231/11. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasıyla TCK"nın 179/2, 50/1-a, 52/4. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanık hakkında yapılan yargılama sonucunda, TCK"nın 179 ve 62. maddeleri gereğince 1 ay 20 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/5. maddesi gereğince sanık hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, aynı maddenin 8. fıkrası uyarınca 5 yıllık denetim süresine tabi tutulmasına dair İstanbul (kapatılan) 71. Asliye Ceza Mahkemesinin 06/03/2014 tarihli ve 2013/875 esas, 2014/352 karar sayılı kararının 15/04/2014 tarihinde kesinleşmesine müteakip sanığın denetim süresi içinde 16/05/2014 tarihinde TCK"nın 142/1-b ve 116. maddelerinde tanımlanan nitelikli hırsızlık ve konut dokunulmazlığını ihlal etme suçlarını işlediği ve İstanbul 43. Asliye Ceza Mahkemesinin bu suçlardan sanığın mahkumiyetine karar verdiği, hükmün 21/02/2015 tarihinde kesinleştiği ve ihbar üzerine dosya yeniden ele alınarak önceki hükmün 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/11. maddesi gereğince açıklanmasına dair İstanbul (kapatılan) 71. Asliye Ceza Mahkemesinin 10/11/2015 tarihli ve 2015/298 Esas, 2015/921 Karar sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
Olay günü sanığın 1,47 promil alkollü vaziyette araç kullandığının polis memurlarınca yapılan kontrol neticesinde tespit edilmesi şeklinde gerçekleşen olayda; CMK"nın 231. maddesinin 11. fıkrası uyarınca, kendisine yüklenen yükümlülükleri yerine getiremeyen sanık hakkında durumunun değerlendirilerek kısmi infaz veya koşulların varlığı halinde TCK"nın 50. ve 51. maddelerinin uygulanması suretiyle yeni bir mahkumiyet hükmü kurulabileceği gözetilmeksizin, denetim süresi içerisinde kasten yeni bir suç işleyen ve kendisine yükümlülük yüklenmeyen sanık hakkında, yasal zorunluluk hali de bulunmadığı halde, önceki hükmün aynen açıklanması ile yetinilmesi yerine açıklanması geri bırakılan hükümle birlikte verilen kısa süreli hapis cezasının açıklanan hükümde adli para cezasına çevrilmesi, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında temel cezanın belirlenmesi sırasında dayanak kanun maddesinin TCK"nın 179/3. maddesinin delaletiyle aynı Kanunun 179/2. maddesi olarak, hapis cezasının bir gün karşılığının belirlenmesine dayanak Kanun maddesinin ise TCK"nın 52/2. maddesi olarak gösterilmesi gerektiği gözetilmeyerek CMK"nın 232/6.maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hükmün "birinci" paragrafında yer alan "179/2. maddesi delaletiyle" ibaresinin hükümden çıkarılarak yerine " 179/3. maddesinin delaletiyle"" ibaresinin eklenmesi, hükmün "ikinci" paragrafında yer alan "50/1-a maddesi" ibaresinin hükümden çıkarılarak yerine "50/1-a ve 52/2. maddeleri" ibaresinin eklenmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 20/01/2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.