Y A R G I T A Y İ L A M I

MAHKEMESİ : Ankara 19. İş Mahkemesi
TARİHİ : 28/04/2014
NUMARASI : 2011/1155-2014/383

DAVA : Davacı, icra takibine yapılan itirazın iptali ile icra, inkar tazminatının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı isteminin özeti:
Davacı vekili, müvekkili tarafından davalı işçiye sehven temettü ödemesi yapıldığını, söz konusu ödemenin tahsili amacıyla yapılan icra takibine davalı işçi tarafından itiraz edildiğini beyanla itirazın iptali ile icra inkar tazminatına hükmedilmesini talep etmiştir.
Davalı cevabının özeti:
Davalı vekili, dava konusu alacağın zamanaşımına uğradığını, iş sözleşmesinin fesih tarihine göre davacının iddialarının yerinde olmadığını beyanla davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme kararının özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, yazılı gerekçe ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar süresi içinde taraflar avukatlarınca tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının tüm, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-4857 sayılı Kanun"un “Çalışma Koşullarında Değişiklik ve İş Sözleşmesinin Feshi’’ başlıklı 22. maddesinde iş yeri şartlarında yapılacak esaslı değişikliklerin yapılabilme şartları düzenlenmiştir.
4857 sayılı Kanun"un 22. maddesinde; “İşveren, iş sözleşmesiyle veya iş sözleşmesinin eki niteliğindeki personel yönetmeliği ve benzeri kaynaklar ya da işyeri uygulamasıyla oluşan çalışma koşullarında esaslı bir değişikliği ancak durumu işçiye yazılı olarak bildirmek suretiyle yapabilir. Bu şekle uygun olarak yapılmayan ve işçi tarafından altı işgünü içinde yazılı olarak kabul edilmeyen değişiklikler işçiyi bağlamaz. İşçi değişiklik önerisini bu süre içinde, kabul etmezse, işveren değişikliğin geçerli bir sebebe dayandığını veya fesih için başka bir geçerli sebebinin bulunduğunu yazılı olarak açıklamak ve bildirim süresine uymak suretiyle iş sözleşmesini feshedebilir. İşçi bu durumda 17. ila 21. madde hükümlerine göre dava açabilir. Taraflar aralarında anlaşarak çalışma şartlan her zaman değiştirebilir. Çalışma şartlarıda değişiklik geçmişe etkili olarak yürürlüğe konulamaz.” hükmünü içermektedir.
Madde metninde de açıkça "...işyeri uygulamasıyla oluşan çalışma koşullarında esaslı bir değişikliği ancak durumu işçiye yazılı olarak bildirmek suretiyle yapabilir. Bu şekle uygun olarak yapılmayan ve işçi tarafından altı işgünü içinde yazılı olarak kabul edilmeyen değişiklikler işçiyi bağlamayacaktır".
4857 sayılı Kanun"un 22. maddesinin birinci fıkrasının asıl konuluş amacı işverenin tek taraflı değişiklik işlemlerine karşı işçiyi korumak; işçinin isteği dışında işini, işyerini ve diğer çalışma şartlarını değiştirecek işveren davranışlarına engel olmaktır.
Somut olayda davacı işveren, davalı işçinin iş sözleşmesinin 9. maddesinde bulunan "İşbu sözleşmede hüküm bulunmayan hallerde 1475 sayılı İş Kanunu, Bankalara ilişkin mevzuat ve düzenlemeler, 4603 sayılı kanun, Ana sözleşme, Bankanın yönetmelik, genelge, genel mektup. sirküler, talimatları gibi iç mevzuat hükümleri uygulanır" şeklindeki düzenleme ile işyerinde yürürlükte bulunan 08.03.2011 tarih ve 8947 sayılı Genel Mektubun 3. maddesindeki “2010 yılı içinde kullanılan ücretsiz izin süreleri ve 30 günden fazla (doğum öncesi ve sonrası rapor süreleri de dahil olmak üzere yıl içindeki toplam rapor süresi) sağlık raporu kullanılan süreler ile tutuklulukta geçen süreler ödemelerde dikkate alınmayacak, bu durumda olan personele kıstelyevm temettü ödenmesi gerekmektedir." şeklindeki hüküm uyarınca davalı işçiye 2010 yılının tamamında raporlu olduğu halde sehven temettü ödendiğini bu sebeple söz konusu temettü ödemesinin tahsiline ilişkin icra takibine yapılan itirazın haksız olduğunu ileri sürmüştür. Davalı işçi, davacının yapmış olduğu ödemenin hatalı olduğuna dair savunmasına dayanak gösterdiği genel mektubun iş sözleşmesinin feshedildiği 16.09.2010 tarihinden sonra düzenlendiğini ve işçiye tebliğ edilmediğini, bu sebeple bağlayıcı olmadığını savunmuştur. Karara esas alınan bilirkişi raporunda, 08.03.2011 tarih ve 8947 sayılı genel mektubun 3. maddesine göre, davalıya 2010 yılı için yapılan temettü ödemesinin 187 günlük kısmının iadesinin gerektiği kabulü ile hesaplama yapılmıştır. Mahkemece işyerinde uygulanan genelgeye aykırı olarak davacıya temettü ödendiği gerekçesi ile bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Davalı işçinin iş sözleşmesinin 16.09.2010 tarihinde feshedildiği tartışmasızdır. Davanın kısmen kabulüne gerekçe olarak gösterilen 08.03.2011 tarih ve 8947 sayılı genel mektubun iş sözleşmesinin fesih tarihine göre davalı işçiye uygulanması imkanı bulunmamaktadır. Bu sebeple fesih tarihinden önce raporlu olanlara temettü ödemesi yapılmayacağına dair düzenleme olup olmadığı varsa bu düzenlemeye ilişkin olarak 4857 sayılı Kanun"un 22. maddesine göre işçinin yazılı muvafakatı bulunup bulunmadığının araştırılarak yukarıda belirtilen esaslar çerçevesinde sonucuna göre karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde eksik inceleme ile karar verilmesi isabetsizdir.
SONUÇ:Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 07.12.2015 tarihinde oy birliği ile karar verildi.