MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi


Davacı ... Alper (kendi adına asaleten, Ezel Selen Alper adına velayeten) vekili Avukat ... tarafından, davalı ... ve ... aleyhine 13/10/2015 gününde verilen dilekçe ile ölümlü trafik kazası nedeniyle manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 13/07/2016 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili ve davalı vekillerince süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının tüm, davacıların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davacıların diğer temyiz itirazlarına gelince,
Dava; trafik kazası sonucu ölüm nedeniyle manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
Davacılar vekili; müvekkilinin eşi ve diğer müvekkili Ezel Selen Alper"in babası olan ..."in davalılardan ... Emniyet Genel Müdürlüğü adına kayıtlı olan 06 AA 1100 plaka sayılı resmi araç ile polis memuru olan diğer davalı sürücü ..."nın kusurlu ve dikkatsiz şekilde neden olduğu zincirleme trafik kazasında vefat ettiğini, davalı sürücünün "taksirle ölüme sebep olma" suçundan Ankara 23. Asliye Ceza Mahkemesinin 2010/14 esas sayılı dosyası ile cezalandırılmasına karar verildiğini, kaza tarihi itibariyle henüz 1,5 yıllık evli olan müvekkilinin 10 aylık bebeğiyle 22 yaşında dul kaldığını, psikolojisinin alt üst olduğunu belirterek manevi zararının tazmini isteminde bulunmuştur.
Davalı ... vekili, görev ve zamanaşımı itirazları olduğunu, olayın hizmet kusuru olmadığını, talep edilen tazminat miktarının fahiş olduğunu belirterek davanın reddine karar verilmesi gerektiğini savunmuştur.
Davalı ... vekili, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece; kusura ilişkin bilirkişi raporu hükme esas alınarak, davalının kazanın oluşumunda %100 kusurlu bulunduğu, davacıların ve ölenin yaşı, davacı Ezel"in tek çocuk olması gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Olay tarihinde yürürlükte bulunan Türk Borçlar Kanunu’nun 56. maddesi (818 sayılı BK 47. maddesi) hükmüne göre hâkimin özel halleri göz önünde tutarak manevi zarar adı ile hak sahibine verilmesine karar vereceği bir para miktarı adalete uygun olmalıdır. Hükmedilecek bu para, zarara uğrayanda manevi huzuru doğurmayı gerçekleştirecek
tazminata benzer bir fonksiyonu olan özgün bir nitelik taşır. Bir ceza olmadığı gibi mal varlığı hukukuna ilişkin bir zararın karşılanmasını da amaç edinmemiştir. O halde bu tazminatın sınırı onun amacına göre belirlenmelidir. Takdir edilecek miktar, mevcut halde elde edilmek istenilen tatmin duygusunun etkisine ulaşmak için gerekli olan kadar olmalıdır. 22/06/1966 günlü ve 7/7 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararının gerekçesinde takdir olunacak manevi tazminatın tutarını etkileyecek özel hal ve şartlar açıkça gösterilmiştir. Bunlar her olaya göre değişebileceğinden hakim bu konuda takdir hakkını kullanırken ona etkili olan nedenleri de karar yerinde objektif ölçülere göre isabetli bir biçimde göstermelidir.
Davaya konu olaya davalı sürücünün asli ve tam kusurlu olarak sebebiyet vermesi, kaza tarihi itibariyle henüz 1,5 yıllık evli olan davacının kaza nedeniyle 25 yaşındaki eşini kaybettiği ve 10 aylık bebeğiyle 22 yaşında dul kaldığı anlaşılmaktadır. Olay tarihi ve diğer ilkeler gözetildiğinde davacılar lehine hükmedilen manevi tazminat miktarı azdır. Daha üst seviyede tazminata hükmedilmesi gerekir.
SONUÇ; Temyiz olunan kararın yukarıda (2) numaralı bentte gösterilen nedenlerle BOZULMASINA, davalının tüm, davacıların diğer temyiz itirazlarının (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle reddine ve davacılardan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 21/11/2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.