Danıştay 4. Daire 1984/4117 Esas 1986/4056 Karar Sayılı İlamı

Daire : DÖRDÜNCÜ DAİRE
Karar Yılı : 1986
Karar No : 4056
Esas Yılı : 1984
Esas No : 4117
Karar Tarihi : 17/12/986

KÜLTÜR VE SANAT VAKFI TARAFINDAN HER YIL DÜZENLENEN ULUSLARARASI İSTANBUL FESTİVALİNE KATILAN YABANCI ŞAHIS VE KURUMLARA YAPILAN ÖDEMELERİN KURUMLAR VE GELİR VERGİSİ TEVFİKATINA TABİ TUTULAMAYACAĞI HK.
Uyuşmazlık; Kültür ve Sanat Vakfı tarafından her yıl düzenlenen Uluslararası İstanbul festivaline katılan yabancı şahıs ve kurumlara yapılan ödemelerden kesilen vergiler nedeniyle ihtirazi kayıtla verilen beyannameler üzerinden salınan kurum (stopaj) ve mali denge vergisini, 193 sayılı Gelir Vergisi Kanununun 30/2.maddesinde, Dar Mükellefiyete tabi olanların, hükümetin müsadesiyle açılan vergi ve panayırlarda yaptıkları serbest meslek faaliyetlerinden elde ettikleri kazançların, gelir vergisinden, 5422 sayılı Kurumlar Vergisi Kanununun 7/3, 4, 5,6 ve 7.maddesi uyarınca da kurumlar vergisinden muaf tutulduğu, günümüz şartlarında yapılan festivallerin, gelir ve kurumlar vergisi kanunlarının yürürlüğe girdiği tarihteki dar kapsamlı sergi ve panayır tabirleri içinde düşünmek gerektiği, sergi ve panayır tabirleri 1926 yılında yürürlüğe giren kazanç vergisinden mal teşhir ve mal satışı yapılan yerler olarak tanımlandığı, daha sonra yürürlüğe giren Gelir Vergisi Kanununda aynı prensiplerin benimsendiği, ancak günümüzde ekonomik ve sosyal kalkınmaların yanında kültürel gelişmelerin varlığıda bahse konu olduğundan, sergi ve panayır anlamı altında kültürel kalkınmanın gereği olarak sanat gösterilerinin varlığınıda düşünmek gerektiği, bilindiği üzere gerek "panayır" kelimesinin ve gerekse "sergi" kelimesinin dar anlamı yanında birden geniş anlamları bulunduğu, sergikelime olarak her türlü ürün ve yapımları tanımak yada satmak için bunların topluca gösterildiği yer olarak tanımlandığı gibi sanat eserleri ve gösterilerin teşhirinide içerdiği ve sanat festivalleri sanat gösterilerinin sergilendiği yer olarak anlamak gerektiği, panayır kelimeside belirli malların toplu olarak sergilenmesinin tanıtılmasını ve satılmasını sağlamak için büyük pazar olarak belirtildiği gibi sanat, eğlence gösterilerinide içerdiği, nitekim kanun koyucu ekonomik, sosyal ve kültürel gelişmeler sonucunda kanunlarda bulunan bu boşlukları doldurmaya ve günümüz ihtiyaçlarına cevap veren bir hale getirmeye başladığı, 5237 sayılı eski Belediye Gelirleri Kanununda festival kelimesi yer almamasına karşın, 1981 yılında yürürlüğe giren 2464 sayılı yeni Belediye Gelirleri Kanununun 19.maddesinde ihtiyaçları karşılayacak şekilde festival kelimesine yer verildiği, bu nedenle yükümlü kurum tarafından teklif yanında düzenlenen festivallerde yabancı uyruklu şahıs ve kurumlarca icra edilen sanat gösterileri sonucu yapılan ödemeler, gerek Gelir Vergisi Kanununun 30/2.maddesi, gerekse Kurumlar Vergisi Kanununun 7/3-7.maddesi kapsamına girdiğinden, vakıf yönetim kurulunda, Dışişleri, Maliye, Milli Eğitim, Turizm ve Tanıtma ve Kültür Bakanlıklarının asıl üye olarak temsil ettirilmesi karşısında düzenlenen faaliyetlerin hükümetin izni ile açıldığı kabul etmek gerektiği, gerekçesiyle kaldıran Vergi Mahkemesi kararının bozulması isteminden ibarettir.
Temyiz dilekçelerinde ileri sürülen iddialar, bozulması istenilen kararın dayandığı gerekçeler karşısında, yerinde ve kararın bozulmasını sağlıyacak durumda görülmemiştir.
Bu nedenle temyiz isteminin reddine karar verildi.