Y A R G I T A Y İ L A M I

MAHKEMESİ : Ankara 9. İş Mahkemesi
TARİHİ : 08/04/2014
NUMARASI : 2012/1264-2014/198

DAVA: Davacı, kıdem tazminatı, fazla mesai ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalılar avukatları tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin iş sözleşmesinin emeklilik sebebiyle sona erdiğini ileri sürerek, kıdem tazminatı, fazla çalışma ile ulusal bayram ve genel tatil alacaklarının davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı Z. B. A.Ş vekili, davanın husumetten reddine karar verilmesi gerektiğini savunmuştur.
Davalı Y. Temizlik Org. ve Tic. Ltd. Şti. vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna dayanılarak davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalılar vekilleri temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalıların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında fazla çalışma sürelerinin tespiti bakımından uyuşmazlık bulunmaktadır.
Dosya içeriğine göre, davacı işçi, 25.04.2002 - 22.11.2012 tarihleri arasında, davalı Bankaya ait işyerlerinde, değişen altişverenler bünyesinde aşçı olarak çalışmıştır.
Somut olayda, karara esas teşkil eden bilirkişi raporunda, davacı tanık beyanlarına dayanılarak, davacının tüm çalışma döneminde 15 Ekim-15 Haziran arası haftada sekizbuçuk saat, 15 Haziran-15 Ekim arası haftada yirmisekizbuçuk saat, Ramazan ayına mahsus olmak üzere de haftada kırkikibuçuk saat fazla çalışma yaptığı saptanmış ise de, tanık beyanları ve tüm dosya kapsamına göre davacının kış döneminde hafta için 15:00-23:00, haftasonu 08:00-23:00 saatleri arasında çalıştığı, hafta içi bir saat ara dinlenme, hafta sonu iki saat ara dinlenme süresi düşüldüğünde haftalık çalışma süresinin kırksekiz saat olduğu ve haftada üç saat fazla çalışma yaptığı, yaz döneminde hafta için 09:00-23:00, hafta sonu 12:00-23:00 saatleri arasında çalıştığı, hafta içi iki saat ara dinlenme, hafta sonu bir saat ara dinlenme süresi düşüldüğünde haftalık çalışma süresinin yetmiş saat olduğu ve haftada yirmibeş saat fazla çalışma yaptığı, ramazan ayında ise 09:00-23:00 saatleri arasında çalıştığı, iki saat ara dinlenme süresi düşüldüğünde ve haftanın yedi günü çalışıldığı kabul edilen dönemlerde yedinci gün olan tatil günündeki çalışmanın yedi buçuk saati aşan kısmı fazla çalışma olarak değerlendirilerek haftalık çalışma süresinin yetmişaltıbuçuk saat olduğu ve haftada otuzbirbuçuk saat fazla çalışma yaptığı anlaşıldığı halde daha fazlasına hükmedilmesi isabetli görülmemiştir. Bu tespite göre davacının fazla çalışma ücreti alacağı yeniden hesaplanmalı ve ilk kararda yapılan takdiri oranı üzerinden indirim yapıldıktan sonra sonuca gidilmelidir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 09.12.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.