Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62/1, 50/1-a, 52, 52/4, 53/6. maddeleri gereği mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Olay günü 00:15 sıralarında; yerleşim yeri içi, 2 şeritli, 9 m genişliğe sahip, aydınlatma bulunan, yol şerit çizgisi bulunmayan, tek yönlü düz, eğimsiz, 4 yönlü kavşak olan asfalt yolda; sanığın sevk ve idaresindeki otomobili ile seyir halinde iken kaza mahalli olan dört yönlü kontrolsüz kavşağa geldiği esnada önünde seyir eden ve sağ taraftaki sokağa doğru dönüşe geçen bir aracı kısa mesafede aniden ve kontrolsüz şekilde geçmek için sol tarafa doğru hatalı direksiyon manevrası yaparak katılan ... ...’nın kullandığı motosiklet şeridine girmesi ve motosikletin ön kısmına aracının sol ön kısmıyla çarpması sonucu motosiklet sürücüsünün kemik kırığının vücut fonksiyonlarına etkisi ağır (4) derecede olacak şekilde; arkasında bulunan yolcu olan katılan ... ’in ise yaşamını tehlikeye sokacak ve kemik kırığının vücut fonksiyonlarına etkisi orta (2) derecede olacak şekilde yaralandıkları olayda; asli kusurlu olan sanığın cezalandırılmasına yönelik mahkemeninin kabul ve takdirinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin bir nedene dayanmayan, katılanlar vekilinin ise kemik kırığına ilişkin İstanbul Adli Tıp Kurumundan rapor alınmadığına ve sanığa alt sınırdan ceza verildiğine ilişkin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine ancak;

1-5237 sayılı TCK"nın 53/6. maddesinde, belli bir meslek veya sanatın ya da trafik düzeninin gerektirdiği dikkat ve özen yükümlülüğüne aykırılık dolayısıyla işlenen taksirli suçtan mahkumiyet hâlinde, üç aydan az ve üç yıldan fazla olmamak üzere, bu meslek veya sanatın icrasının yasaklanmasına ya da sürücü belgesinin geri alınmasına karar verilebileceği düzenlendiği; sanığın sürücü belgesi bilgilerinin incelendiğinde, aynı belge numarası adı altında hem A sınıfı hem de B sınıfı sürücü belgesinin bulunduğu, sanık hakkında bu madde hükümlerinin uygulanmasına karar verilirken, yargılamaya konu kazayı idaresindeki otomobil ile yaptığı ve bu nedenle sanığın somut olaya konu taksirle yaralama suçu sebebiyle A2 sınıfı sürücü belgesinin geri alınamayacağı gözetilmeden, sanığa ait A2 sınıfı sürücü belgesinin de ilgili madde hükmünün amacına aykırı şekilde geri alınmasına karar verilmesi;
2-Sanık hakkında hükmedilen 7 ay 15 gün hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi esnasında adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının ve kanun maddesinin gösterilmemesi suretiyle 5271 sayılı CMK"nın 232/6. maddesine ve TCK"nın 52/3. maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin ve katılanlar vekillerinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, hükmün 4. fıkrasının hükümden çıkarılmasına, yerine "Sanığa verilen hapis cezasının sanığın sosyal ve ekonomik durumu, suçun işlenmesindeki özellikler göz önüne alınarak TCK"nın 52/3. maddesi gereğince 225 gün adli para cezasına çevrilmesine, TCK"nın 50/1-a ve 52/2 maddesi gereğince bir günlüğü taktiren 20,00 TL üzerinden paraya çevrilerek 4.500,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına," ibarelerinin eklenmesi ile ehliyetin geri alınmasına ilişkin 6. bendindeki “A-2” ibaresinin hükümden çıkarılması ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 21/01/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.