Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1. delaletiyle 89/4, 62/1, 50/4, 50/1-a, 52/4, 53/6. maddeleri gereği mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii, katılan ... vekili ve katılan ... vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesi yerine 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesinin uygulanması bozma nedeni yapılmamıştır.
Olay günü 10:35 sıralarında; yerleşim yeri içi 4 şeritli 12.90 m genişliğe sahip, tek yönlü, yol şerit çizgisi, kaldırım, emniyet şeridi olan, düz, asfalt yolda; sanığın idaresindeki aracı ile olay yeri olan kavşağa yaklaştığı sırada direksiyon hakimiyetini kaybederek sol şeritte seyir halinde bulunduğu sırada önce sol tarafa ani manevra yaptığı, kaldırıma çarpmadan sağa ani manevra yaptığı sırada yakın sağında orta şeritte seyir halinde bulunan katılan ... idaresindeki otomobile sağ ön ve yan tarafı ile bu aracın sol yan tarafına çarptığı, çarpmanın etkisi ile her iki aracın sol tarafa doğru savrularak sanığın aracının geçmek için yolun boş anını bekleyen mağdur ...’un kullandığı araca ve aynı yerde park halinde olan ... plaka sayılı ambulansa çarptığı, kazadan dolayı savrulan katılanın kullandığı aracın ise aynı yerde park halinde bulunan ... plaka sayılı araca çarparak durması sonucu, katılan ...’ün vücut fonksiyonlarına etkisi orta (2) derecede kemik kırığı olacak şekilde; katılanın aracında bulunan katılan ...’ın ise basit tıbbi müdahale ile giderilir şekilde yaralandığı olayda; tamamen kusurlu olan sanık ...’nin teşdiden cezalandırılmasına yönelik mahkemenini kabul ve takdirinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılması hükümleri uygulanmadığına, katılan ... vekili ile katılan ... vekilinin ise sanığa verilen cezanın paraya çevrilmesine ve taksitlendirilmesine ilişkin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine ancak;
1-Sanığın eyleminin TCK"nın 89/4. maddesindeki suça ilişkin bulunması karşısında, temel ceza tayin edilirken TCK"nın 89/1. maddesine de atıf yapılması,
2-Sanık hakkında hükmedilen 10 ay hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi esnasında adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının ve kanun maddesinin gösterilmemesi suretiyle 5271 sayılı CMK"nın 232/6. maddesine ve TCK"nın 52/3. maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, hükmün 2-a bendindeki "TCK‘nın 89/1. maddesinin delaletiyle 89/4. uyarınca" ibaresinin çıkarılarak yerine “TCK’nın 89/4. maddesi uyarınca" ibaresinin eklenmesi ile hüküm fıkrasının adli para cezasına çevirmeye ilişkin 2-c bendinin hükümden çıkarılmasına, yerine "Sanığa verilen hapis cezasının sanığın sosyal ve ekonomik durumu, suçun işlenmesindeki özellikler göz önüne alınarak TCK"nın 52/3. maddesi gereğince 300 gün adli para cezasına çevrilmesine, TCK"nın 50/1-a ve 52/2 maddesi gereğince bir günlüğü taktiren 20,00 TL üzerinden paraya çevrilerek sanığın 6000,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına," ibarelerinin eklenmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 21/01/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.