Adana Ceza Kararları - Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2019/4269 Esas 2020/363 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/4269
Karar No: 2020/363
Karar Tarihi: 20.01.2019

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2019/4269 Esas 2020/363 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Çaykara Asliye Ceza Mahkemesi, sanığın uyuşturucu madde bulundurma suçu nedeniyle tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması sonucu mahkum edilmesine karar verdi. Kararda, suç tarihinin yanlış gösterildiği ve düzeltildiği belirtildi. Adli emanette bulunan uyuşturucu madde ve ilgili malzemeler müsaderesiyle ilgili bozma isteği reddedildi. Sanığın daha önce aynı suçtan kesinleşmiş bir cezasının bulunduğu ve bu nedenle TCK'nın 191. maddesinin 5. fıkrasının sanık lehine uygulanamayacağı belirtilerek doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanan sanık hakkında yargılamaya devam edilerek mahkumiyet kararı verildiği ifade edildi. Kararda, yapılan inceleme sonucunda yargılama sürecinin kanuna uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmaların delillerle birlikte tartışıldığı ve eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiği sonucuna varıldığı ve temyiz itirazlarının reddiyle hüküm onanmıştır. Kararda geçen kanun maddeleri: TCK'nın 54., 191. ve 6545 sayılı Kanun'un 68. ve 85. maddeleri ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. madde.

10. Ceza Dairesi 2019/4269 E. , 2020/363 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : ÇAYKARA Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
14/12/2012 olan suç tarihinin gerekçeli kararda 24/12/2012 olarak gösterilmesi mahkemece düzeltilebilir yazım hatası olarak görülmüştür.
Adli emanette bulunan 0,33 gram kubar esrar, 4 adet sigara izmariti, 1 adet kesilmiş kola şişesinin TCK" nın 54. maddesi gereğince müsaderesine 23/10/2013 tarih ve 2013/20 E. 2013/81 K. ile karar verildiği görülmekle müsadere hususunda olumlu ya da olumsuz bir karar verilmemesi gerekçesi ile bozma isteyen tebliğname görüşüne iştirak edilmemiştir.
Adli sicil kayıtları ve UYAP üzerinden yapılan araştırmada, sanık hakkında, bu suç tarihinden önce, aynı suçtan dolayı açılmış başka bir dava nedeniyle verilip kesinleşmiş ve suç tarihinde infaz edilmekte olan herhangi bir tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin bulunmadığı anlaşıldığından, hükümden önce 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesinin 5. fıkrasının sanık lehine uygulanma şartlarının bulunmaması nedeniyle, bu suçtan dolayı ilk olarak doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanan ve bu tedbirin infazı sırasında yükümlülüklerini ihlal eden sanık hakkında yargılamaya devam olunarak hüküm kurulmuş olması, 6545 sayılı Kanunun 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 3. fıkrasına uygun olduğundan, bu husus dikkate alınarak yapılan incelemede;
Yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, eyleme uyan suç tipi ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından; sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA, 20/01/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.