Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen ve yukarıda tarih numarası gösterilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
Davacı dava dilekçesinde evlilik süresinde 1414 ada 140 parsel ve 1926 ada 2 parseli edindiklerini ve bu gayrimenkullere katkısı olduğunu 2/3 payın adına tescili, olmazsa 2/3 hisse bedelinin hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Tarafların gelen nüfus kaydına göre 28.12.2006 tarihinde boşandıkları (Tutlingen As.H.1F1984/05 28.12.2006" da kesinleşen boşanma ilamının tenfizi sonucu) anlaşılmıştır.
Taraflar 13.4.1984 tarihinde evlenmişlerdir.
Evlendikleri tarihten 4721 sayılı Türk Medeni Kanununun yürürlüğe girdiği 1.1.2002 tarihine kadar aralarında mal ayrılığı rejiminin (TKM.md.170) bu tarihten sonra da edinilmiş mallara katılma rejiminin geçerli olduğu (4722 sayılı K. md.10, TMK.md.202) aralarında geçerli olan edinilmiş mallara katılma rejiminin de 28.12.2006 tarihinde kesinleşen boşanma kararı ile boşanma davasının açıldığı tarih 6.11.2006 da sona erdiği anlaşılmaktadır. (TMK.md. 225)
Dava konusu gayrimenkuller 1414 ada 140 parsel 31.7.1989"da, 1926 ada 2 parsel 9.8.1994"de davalı adına satın alınmıştır.
Tarafların her ikisine ait çalışma belgeleri, davalı kocanın geçirmiş olduğu kaza neticesinde almış olduğu tazminatlara ilişkin belgeler ve Almanya"daki boşanma neticesinde, mahkemece davalı kocanın emeklilik hakkından davacı kadına ödenmesine karar verilen ve bu ödemenin yapıldığına ilişkin belgeler dosya içinde mevcuttur.
Davalı koca, davacı adına 60000 DM. ödeyip Almanya"da ev aldığını ileri sürmüş, davacı kadın ise 27.1.2005 tarihli dilekçe ile, evlerden birinin kendi adına diğerinin müşterek olduğunu beyan etmiştir. Bu iddiaya ilişkin belgelerin de celbedilerek, davalı kocanın Türk Kanunu Medenisinin 152. maddesi gereğince geçim yükümlülüğü gözönüne alınarak mevcut belgeler de değerlendirilerek davacı kadının katkı oranının belirlenmesi, gerektiğinde bilirkişi incelenmesi de yapılarak hüküm kurulması gerekirken, yazılı şekilde hüküm tesisi doğru bulunmamıştır.
SONUÇ:Hükmün yukarıda gösterilen nedenle BOZULMASINA, bozma gerekçesine göre sair temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik yer olmadığına, temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, iş bu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 14.04.2008 (pzt.)