Davacı ... ile davalı ... Ve Ajans Ltd. Şti. aralarındaki alacak davasına dair ... 1. Sulh Hukuk Mahkemesinden verilen 12/10/2017 günlü ve 2017/685 E. - 2017/1198 K. sayılı hükmün onanması hakkında dairece verilen 25.09.2019 günlü ve 2018/1899 E. - 2019/7138 K. sayılı ilama karşı davacı vekili tarafından kararın düzeltilmesi istenilmiştir.
Düzeltme isteğinin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı; davalı ile akdedilen kira sözleşmesinin 02.06.2013 tarihinde sona ermiş olmasına ve kira sözleşmesinin yenilenmeyeceği davalıya ihtar edilmesine rağmen davalının kiralananı tahliye etmediği, kiralananın idari yoldan 18.11.2013 tarihinde tahliye ettirildiği belirtilerek kira sözleşmesinin 14. maddesi gereğince 02.06.2013 tarihinden 18.11.2013 tarihine kadar taşınmazın idareye teslim edilmediği her gün için cari yıl kira bedelinin yüzde biri oranında hesaplanan 262.837,76TL tazminatın tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı vekili; davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile 70.000TL cezai şart bedelinin davalıdan tahsiline karar verilmiş; tarafların temyizi üzerine, Yargıtay 6. Hukuk Dairesi’nin 03.10.2016 tarihli ve 2015/10263 Esas, 2016/5591 Karar Sayılı ilamı ile; davaya konu kantinin çatılı işyeri vasfında olduğundan kiraya verenin süre bitimi nedeniyle kira sözleşmesini sona erdiremeyeceğinden davanın reddine karar verilmesi gerekçesiyle bozulmuştur. Mahkemece bozma ilamına uyulmak suretiyle yapılan yargılama sonucunda; davanın reddine karar verilmiş ve hüküm davacının temyizi üzerine Dairemizin 25.09.2019 günlü ve 2018/1899 E. - 2019/7138 K. sayılı ilamı ile hükmün onanmasına karar verilmesi üzerine, bu sefer davacı karar düzeltme talebinde bulunmuştur.
1-Düzeltilmesi istenilen Yargıtay ilamında benimsenen mahkeme kararındaki gerekçelere göre, HUMK"nın 440 ıncı maddesindeki yazılı hallerden hiç birisine uymayan davacı tarafın aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki sair karar düzeltme isteminin reddi gerekir.
2-)Davalının yargılama giderlerine yönelik karar düzeltme taleplerine gelince;
Yargıtay 6. Hukuk Dairesi’nin 03.10.2016 tarihli ve 2015/10263 Esas, 2016/5591 Karar Sayılı ilamı ile; kararın bozulmasına ve "istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edenlere iadesine" karar verildiği halde mahkemece; davalı tarafından yatırılan ve Yargıtay tarafından iadesine karar verilen 1.331,42TL"lik temyiz harcının sebepsiz zenginleşme oluşturacak şekilde yeniden davacıdan tahsili ile davalıya verilmesine karar verilmesi doğru değildir.
Ne var ki, bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, kararının bu yönden düzeltilerek onanması gerekirken, zuhulen onandığı bu defa yapılan inceleme ile belirlendiğinden, davacı tarafın bu yöne ilişen karar düzeltme isteminin kabulüne karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda birinci bentte açıklanan nedenlerle davacının sair karar düzeltme isteminin reddine, ikinci bentte açıklanan nedenlerle HUMK"nun 440. maddesi gereğince davacı tarafın karar düzeltme isteminin kabulü ile Dairemizin 25.09.2019 günlü ve 2018/1899 E. - 2019/7138 K. sayılı onama ilamı kaldırılarak Mahkeme ilamının hüküm fıkrasının 4. bendinde yer alan "Davalı tarafça yapılan 50,00 TL yargılama gideri ve 1.331,42 TL temyiz harcı olmak üzere toplam 1.381,42 TL giderin davacıdan alınarak davalıya verilmesine," ibaresi kaldırılarak "Davalı tarafça yapılan 50TL yargılama giderinin davacıdan alınarak davalıya verilmesine," ibaresi eklenmek suretiyle hükmün düzeltilmesine ve düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA, 20.10.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.