Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi


Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ile katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelendi gereği düşünüldü;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya içeriğine göre; sanığın ortağı olduğu....Salonunda komi olarak çalışan 21 yaşındaki ölenin, sanık ......"ın talimatı üzerine olay günü ... temizliği yapıldığı sırada, fayans döşeli olan duvara plastik kapla su serperek fayansları yıkamak istemesi üzerine, serpilen suyun elektrik panosuna da isabet etmesi sebebiyle, dosya içeriğine göre pano ve içindeki kablolar yeterince izoleli olmadığı için elektrik kaçağı bulunduğu, sistemde de elektrik kaçağı oluştuğunda devreyi kesecek eleman olmadığı için elektrik kaçağının zemine kadar ulaştığı, bu sırada olay yerinde temizlik yapan kominin elektrik akımına maruz kalması sonucu ölmesi ile sonuçlanan olayda, asli kusurlu olduğu tespit ve kabul edilen sanık hakkında;
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafii ile katılanlar vekilinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine; ancak;
Sanık hakkında hükmolunan 2 yıl 1 ay hapis cezasının TCK"nın 50/4. maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesi sırasında, hesap hatası yapılarak netice cezanın “15.200 TL” yerine “15.100 TL” şeklinde eksik hesaplanması;
Kanuna aykırı olup, katılanlar vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün
bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden sonuç adli para cezasının “15.200 TL” olarak belirlenmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 01.12.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.