MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA : Davacı vekili, davacı işçinin fark ücret, fazla mesai, fazla sürelerle çalışma ve hafta tatil çalışmaları karşılığı ücret alacaklarının davalı işverenden tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının davalı şirketin Haramidere Terminalinde 07/11/1990 tarihinden 30/10/2010 tarihine kadar çalıştığını, davalı şirketin 2000 yılında özelleştirilmesinden sonra 21/10/2000 tarihli iş sözleşmesinin düzenlendiğini, bu sözleşme hükmünde yer alan artışlara ilişkin maddelerin davacıya uygulanmadığını, artışların yapılmadığını, iş akdinin feshedildiği tarihe kadar ücretlerin Nisan ve Kasım ayında ödenen ikramiyeleri ve ücrete bağlı diğer haklarının davacıya eksik ödendiğini, bu fark alacakları dışında fazla çalışma, fazla süreli çalışma, hafta tatili alacaklarının da bulunduğu belirterek, fark ücret, ikramiye, fazla mesai, fazla sürelerle çalışma ve hafta tatil çalışmaları karşılığı ücret alacaklarının davalı işverenden tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, zamanaşımı itirazında bulunarak, davacının kamu kuruluşu davalı şirkette 07/11/1990 tarihinde işe başladığını, şirketin özelleştirilmesi ile 21/10/2000-11/11/2003 tarihlerinde akdedilen belirsiz süreli iş sözleşmesi ile çalışmasına ambar ve işletme personeli olanak devam ettiğini, 30/11/2010 tarihi itibari ile iş akdini tüm yasal hakları ödenerek feshedildiğini ve şirkete ibra ettiğini, 2000 yılından itibaren ücretlerinin imzalanan sözleşme hükümleri gereğince belirleyerek ödendiğini bildirerek 21/10/2000 tarihli hizmet sözleşmesi ve bu sözleşmeye dayalı taleplerinin karşılıklı feragat ve 5 yıllık zaman aşımı süresi dışında kalması nedeniyle, davacıya yaptığı fazla süreli çalışma, fazla çalışma ve hafta tatili ücretleri ödendiğinden bu taleplerinin de reddi gerektiğini savunmuştur.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece yapılan yargılama sonunda alınan hesap raporuna itibar edilerek, davalı şirketin özelleştirilmesinden sonra taraflar arasında düzenlenen 21/10/2000 tarihli ve 01/01/2000 tarihinden itibaren uygulanacağı belirtilen sözleşmenin 1. Maddesine göre 31/10/2000 tarihinde almakla olduğu ücret baz alınmak sureti ile 01/11/2000 tarihinden itibaren ücretinin % 50 arttırılacağı ve 01/01/2001 tarihinden itibaren baz alınan ücret üzerinden son 6 aylık TÜFE oranında ücret artışı yapılacağı, 30/06/2001 tarihinde almakta olduğu ücreti üzerinden 01/07/2001 tarihinden itibaren yeniden aylık TÜFE oranında ücret zammı yapılacağı ve bu tarihten itibaren her yılın 1 Ocak ve 1 Temmuz tarihi itibari ile

personele almakta oldukları ücretin en son 6 aylık TÜFE oranında zam yapılacağı yönünde düzenlemeye yer verildiği, 11/11/2003 tarihinde imzalanan iş sözleşmesinde ise artışların şirketçe belirlenecek dönem ve oranlarda uygulanacağının kararlaştırıldığı, ücret dışındaki yan ödemelerin belirlendiği, her yılın Nisan ve Ekim ayları sonunda 1 aylık brüt ücrete eşit tutarda ikramiye ödeneceğinin kararlaştırıldığı tespit edildiği, taraflar arasında düzenlenen 2003 tarihli sözleşme ile TÜFE artış oranındaki ücret zammı uygulamasından vazgeçilerek ücret artışının şirketin insiyatifine bırakıldığı anlaşılmakta ise de bu tarihten önce doğması muhtemel haklarda feragat edildiğine ilişkin bir düzenlemenin sözleşmede bulunmadığı ve zaman aşımı itirazı dikkate alınarak bu dönemlere ilişkin varsa ücret fark alacaklarının belirlenmesi gerektiği, taraflar arasında düzenlenen sözleşme hükümleri 2000-2003 yılları arasında geçerli olan sözleşmeye göre belirlenen artış oranları ve bordrolardaki tahakkuklar dışında ve belirlenen süreden daha fazla davacının fazla çalışma, fazla süreli çalışma ve hafta tatili çalışması olduğu yönündeki iddia ispat edilemediğinden bordrolardaki tahakkuklar dikkate alınarak sözleşme yükümlülükleri gereği yapılması gereken ücret artışlarına göre ödenen miktarların ve zaman aşımı itirazının dışında kalan bilirkişi tarafından hesaplanan miktarda davacının ücret fark alacağı, ikramiye fark alacağı, hafta tatili, fazla mesai ve fazla süreli çalışmaya ilişkin fark alacaklarının bulunduğu gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
E) Gerekçe:
Uyuşmazlık davacının 2000 yılında imzalanan ve 2003 yılında yeni sözleşme ile düzenlenen ücret artışlarının tam uygulanıp uygulanmadığı, buna göre fark ücret ikramiye, fazla çalışma, fazla sürelerle çalışma ve tatil ücret alacaklarının noktasında toplanmaktadır.
Fark alacakların doğmasına neden olan 2000 tarihli sözleşme ve nakle tabii personele teklif edilecek paket başlığı altında düzenlenen işveren iç yazısına göre, personelin 01.11.2000 tarihinden itibaren geçerli olmak üzere almakta olduğu ücret baz alınmak sureti ile, 01.11.2000 tarihinden itibaren baz maaş üzerinden % 50 oranında, 01.01.2001 tarihinden itibaren baz maaşı üzerinden en son 6 aylık TÜFE oranında, personelin görev yaptığı birimin İstanbul’a taşındığı tarihi izleyen ilk aydan itibaren baz maaş üzerinden % 50 oranında, 01.07.2001 tarihinden itibaren geçerli olmak üzere 30.06.2011 tarihinde almakta olduğu ücret üzerinden hesaplanacak en son 6 aylık TÜFE oranında, bu tarihten itibaren her yıl 01 Ocak ve 01 Temmuz tarihleri itibari ile personelin almakta olduğu ücretin en son 6 aylık TÜFE oranında arttırılacağı düzenlenmiştir. Sözleşmenin bu düzenlemesi 2003 yılında imzalanan ve miktar olarak ücret içeremeyen yeni sözleşme ile ortadan kaldırılmış ve bu tarihten sonra zam oranları işverenin inisiyatifine bırakılmıştır.
Davacı işçi, kendisine 2000 tarihli sözleşme hükümlerine göre ücret artış hükümlerinin uygulanamadığını, eksik ödendiğini iddia etmiş, davalı ise sözleşmedeki oranların üzerinde uygulandığını savunmuştur. Dosya içeriğine ve emsal geçen uyuşmazlıklara göre davalı işveren, 2000 tarihli sözleşme ve iç yazışma hükümlerine göre nakle tabi olsun olmasın tüm işçilerin ücretlerine %100 oranında zam yapmış, ancak 01.01.2001 tarihinden 2003 yılındaki sözleşmeye kadar 6 aylık TÜFE oranlarından daha az oranda zam uygulamıştır. 2001 yılından, 2003 yılına kadar TÜFE oranlarını uygulamadığı davalının da kabulündedir. Ancak davalı 01.11.2000 tarihinde davacıya %50 zam uygulanacakken, %100 zam uyguladığını, bu nedenle daha sonraki zam oranları ile de sözleşmede öngörülen zam oranlarından daha fazla ödeme yaptığını savunmuştur. Gerçekten de davalının savunmasında belirttiği gibi emsal ve Dairemiz incelemesinden geçen dosyalarda, nakle tabi olmayan işçiler için davalının %50 zam yerine %100 zam uygulaması yaptığı, %50 zam oranı uygulanması halinde devam eden 6 aylık dönemlerde TÜFE zamlarının uygulanması gerekliliğine göre davalının daha fazla oranda ödediği, davalının % 50 yerine %100 zam uygulamasının işçi için kazanılmış hak kazanmayacağı kabul

edilmiştir. (Dairemizin 02.05.2011 gün ve 2009/12792 Esas, 2011/12786 Karar, Dairemizin 21.12.2011 gün ve 2009/28889 Esas, 2011/ 49057 Karar. “Hizmet sözleşmesindeki düzenlemeye göre; davacının 31.10.2000 tarihinde almakta olduğu ücrete 01.11.2000 tarihinden itibaren ücreti %50 oranında zam uygulanması gerekirken, işverenin %100 oranında artış yapması nedeni ile sonraki dönemlerde yapılan ücret artışları her ne kadar sözleşmede gösterilen oranlardan düşük uygulanmış ise de, o dönemler itibari aldığı ücretin başlangıçta yapılan yüksek miktardaki artış nedeni ile sözleşmeye göre alması gereken ücretlerden yüksek olduğu”).
Davacının dosya içindeki SSK işe giriş kaydına göre davacı işçi İstanbul işyerinde işe girmiştir. 01.11.2000 tarihinde nakle tabi personel olmadığı anlaşılmaktadır. Davacı nakle tabi personel olmadığından 01.11.2000 tarihinde % 50 zam oranına ve takip eden TÜFE oranlarına göre verilen zamlara göre daha fazla ödeme yapıldığından, fark ücret, ikramiye, fazla çalışma, fazla sürelerle çalışma ve tatil ücret alacaklarının reddi yerine yazılı gerekçe ile kabulüne karar verilmesi hatalıdır.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 04.02.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi