
Esas No: 2016/10327
Karar No: 2019/8026
Karar Tarihi: 9.04.2019
Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/10327 Esas 2019/8026 Karar Sayılı İlamı
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ:İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ: ALACAK
Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, davacının davalıya ait işyerinde mekanik ustası ve atölye sorumlusu ustabaşı olarak çalıştığını, son net ücretinin 3.515,00 TL olduğunu, iş sözleşmesinin davalı işveren tarafından haklı bir sebep olmadan feshedildiğini ileri sürerek, kıdem ve ihbar tazminatı ile birlikte bir kısım işçilik alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının ücretinin bordroda gösterilen ücret olduğunu, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.Karar, yasal süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında davacının fesih tarihindeki son aylık ücretinin miktarı hususunda uyuşmazlık bulunmaktadır.Somut uyuşmazlıkta davacı aylık net ücretinin 3.515,00 TL olduğunu ileri sürmüş, davalı ise davacının ücretinin bordroda belirtilen ücret miktarı olduğunu, ayrıca elden herhangi bir ödeme yapılmadığını savunmuştur. Mahkemece bilirkişi raporuna itibar edilerek davacının aylık brüt ücretinin 2.855,10 TL olduğu kabul edilmiştir. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda ise, davacının Aralık 2014 bordrosunda günlük ücretinin 95,17 TL olarak gösterildiği, ancak Ocak 2015 bordrosunda bu miktarın 81,60 TL olarak belirtildiği, bu düşüşün vergi oranından kaynaklanabileceğinin düşünüldüğü, bu sebeple davacının fesih tarihi itibariyle son brüt ücretinin Aralık 2014 bordrosundaki ücret miktarı dikkate alınarak belirlendiği ifade edilmiştir. Ne var ki, gerek kıdem tazminatı ve ihbar tazminatı hesabında gerekse yıllık izin ücretinin hesabında işçinin fesih tarihindeki son ücret miktarı dikkate alınır. Davacının son gerçek aylık ücretinin belirlenmesi noktasındaki araştırma yetersiz olup, Mahkemece varsayıma dayalı olarak, davacının son ücret bordrosundaki yazılı tutar yerine bir önceki bordroda bildirilen ücret tutarının dikkate alınması yerinde görülmemiştir. Bu itibarla, öncelikle davacının Aralık 2014 ve Ocak 2015 bordrolarındaki ücret miktarları arasındaki farklılığın hangi sebepten kaynaklandığı yöntemince araştırılarak davacının son gerçek ücreti tereddüde yer vermeyecek şekilde belirlenmeli, son ücret miktarı üzerinden hesaplanacak alacaklar hüküm altına alınmalıdır.Eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup kararın bu sebeple bozulması gerekmiştir.Sonuç: Temyiz olunan hükmün yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 09.04. 2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.