MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA : Davacı, kıdem tazminatı ile yıllık izin ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, davacının, davalıya ait işyerinde 10.04.1993-01.04.2008 tarihleri arasında asgari ücretle çalıştığını, 78,00 TL yol ile 68,00 TL yemek yardımı yapıldığını, emeklilik sebebiyle işten ayrıldığını, tazminat ve alacaklarının ödenmediğini ileri sürerek, kıdem tazminatı ve yılık izin ücreti alacaklarının faizleriyle birlikte davalıdan tahsilini istemiştir.
Davalı vekili; husumet itirazı ve zamanaşımı definde bulunarak, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, bilirkişi raporu doğrultusunda, taleple bağlı kalınarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm, kanuni süresi içinde, davalı tarafça temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-Kıdem tazminatına uygulanması gereken faiz ve davalının harçtan sorumlu tutulup tutulamayacağı konularında taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
4857 sayılı İş Kanunu"nun 120. maddesi uyarınca yürürlüğü devam eden mülga 1475 sayılı İş Kanunu"nun 14. maddesinde, işçinin iş sözleşmesini bağlı bulunduğu Sosyal Güvenlik Kurumundan yaşlılık aylığı almak amacıyla feshetmesi durumunda, kıdem tazminatına hak kazanacağı öngörülmüş ve yine aynı maddede, iş sözleşmesinin bu amaçla feshinden söz edilebilmesi için; sözleşmeyi işçinin feshetmiş olması, feshin emekli (yaşlılık) aylığı almak amacıyla yapılmış olması ve işçinin sosyal güvenlik kurumuna başvurduğunu ve aylığı hak kazandığını belgelemesi gerektiği belirtilmiştir. İşçinin, iş sözleşmesini yaşlılık aylığı almak amacıyla feshinde, kıdem tazminatı hakkının dogması için fesih tarihinde yaşlılık aylığına hak kazanma şartlarının gerçekleşmiş olması yeterlidir. Kanunda ön görülen belgeleme şartına uyulmamış olması kıdem tazminatı hakkının doğmasını engellemez. Belgeleme şartına uyulmaması hali sadece kıdem tazminatının gecikme faizinin fesih tarihinden değil dava tarihinden başlatılması sonucunu meydana getirir. Başka bir anlatımla bu yön iş verenin kıdem tazminatı borcu bakımında hangi tarihte temerrüde düştüğünün tespitinde belirleyici olur.
Somut olayda, davacının emekliliği hakettiğine dair belgeleri işverene vermediği anlaşılmaktadır. Hal böyle olunca, kıdem tazminatına dava tarihinden itibaren faiz yürütülmesi gerekirken hatalı değerlendirme ile fesih tarihinden itibaren faiz yürütülmesi hatalıdır.
Ayrıca, 492 sayılı Harçlar Kanunu"nun 13/j bendinde genel bütçeye dahil idarelerin yargı harçlarından muaf olacağı düzenlenmiştir.
Mahkemece, davalı ... Ünivesitesi Rektörlüğünün harçtan muaf olduğu gözetilmeden, başvurma ve peşin harçtan sorumlu tutulması usul ve kanuna aykırı olup bozma sebebidir.
Ne var ki, bu yanlışlıkların giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hükmün 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 438/7. maddesi uyarınca aşağıda belirtilen şekilde düzeltilerek onanması uygun bulunmuştur.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan sebeplerle hüküm fıkrasının birinci bendinin silinerek yerine, “10.770,73 TL brüt kıdem tazminatı alacağının 26.07.2012 dava tarihinden itibaren en yüksek banka mevduat faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine,”
Üçüncü bendinin silinerek yerine; “Davalı harçtan muaf olduğundan harç alınmasına yer olmadığına,”
Beşinci bendinin silinerek yerine; “Davacı tarafça yapılan davetiye bedeli 52,00 TL, bilirkişi inceleme ücreti 200,00 TL, yargılama giderinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine, davacı tarafından yatırılan harcın istek halinde iadesine,” rakam ve sözcüklerinin yazılmasına ve hükmün bu düzeltilmiş şekli ile ONANMASINA, 04.06.2015 gününde oybirliği ile karar verildi.