MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK (İŞ) MAHKEMESİ

Davacı, izin ücreti alacağı, fazla çalışma ücreti, yakacak yardımı ve hafta tatili ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalı işyerinde 17.9.1991-25.4.1994 ve 3.7.1995-14.6.2008 tarihleri arasında iki dönem halinde itfaiye aracı şoförü olarak çalıştığını, iş sözleşmesinin emeklilik nedeniyle sona erdiğini, işyerinde 24 saat çalışma 24 saat istirahat şeklinde çalışıldığını, işyerinde uygulanan toplu iş sözleşmesinde hafta tatilinin Pazar günü olduğu, bu günde çalışılması halinde hafta içi izin verilse bile ekstra yevmiye ödeneceğinin kararlaştırıldığını, yine yakacak yardımı bulunduğunu, kullanmadığı yıllık izinleri bulunduğunu ileri sürerek, ücretli yıllık izin, yakacak yardımı, fazla çalışma ve hafta tatili alacaklarını istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davacının taleplerinin zamanaşımına uğradığını, davacının işyerinde iki dönem halinde çalıştığını, bu süre zarfında hak kazandığı ücret, fazla çalışma, hafta tatili ve yıllık ücretli izin gibi tüm haklarının ödendiğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının ödenmeyen ücretli yıllık izin alacağı bulunduğu, yakacak yardımının belediye sınırları içinde oturanlara ödendiği, davacının ise köyde oturduğu, davacının haftalık 45 saati aşan fazla çalışmasının bulunmadığı, hafta sonu çalışmış olsa bile hafta içi izin kullandığından hafta tatili çalışma alacağı bulunmadığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı taraflar temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, tarafların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Dosya içindeki bilgi ve belgelere göre davacının davalı işyerinde 17.9.1991-25.4.1994 ve 3.7.1995-14.6.2008 tarihleri arasında iki dönem halinde çalışması bulunmaktadır. Bu durumda 4857 sayılı İş Kanunun 54 maddesi uyarınca aynı işveren bünyesinde geçen süreler birleştirilerek izin alacağının hesaplanması gerekir. Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının sadece ikinci dönem çalışması nazara alınmıştır. Yine davacının 16.7.1998 tarihinde sendikaya üye olmasına karşın ikinci dönemin başından itibaren sendika üyesiymiş gibi toplu iş sözleşmesinde kararlaştırılan izin süreleri üzerinden hesap yapılması, ayrıca davacının dava dilekçesinde 58 gün izin kullandığı ve 108 günlük izin ücretinin ödendiğini belirttiği halde davacının hesaplamada 166 gün yerine 160 günlük kısmın düşülmesi de hatalıdır. Mahkemece gerekirse bilirkişiden ek rapor alınmak suretiyle davacının toplam kıdem süresi tespit edilmeli, sendikaya üye olduğu tarihte dikkate alınarak sendika üyeliğinden önceki dönem için 1475 sayılı kanunda düzenlenen izin süreleri, sendikaya üyelikten sonra ise toplu iş sözleşmesinde kararlaştırılan izin sürelerine göre davacının hak ettiği yıllık izin süresi tespit edilerek davacının kullandığı dava dilekçesinde kabul ettiği 58 gün ile parası ödenen 108 gün olmak üzere toplam166 günlük kısım düşülerek davacının yıllık izin alacağı hüküm altına alınmalıdır.
3-Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Davalı işyerinde 24 saat çalışma 24 saat istirahat şeklinde çalışıldığı tarafların kabulündedir. Dosya içindeki bilirkişi raporunda davacının ilk hafta 4 gün ikinci hafta ise 3 gün çalıştığı ve günlük çalışmasının 14 saat olduğu belirtilerek ilk hafta 56 saat çalışıldığı ve 11 saat fazla çalışma yapıldığı ikinci hafta 42 saat çalışıldığı ve fazla çalışma bulunmadığı, 11 saatlik fazla çalışma haftalara bölündüğünde haftalık 5,5 saat fazla çalışma alacağı bulunduğu belirtilerek hesaplama yapılmıştır. Bu durumda Davacının 24 saat çalışma 24 saat dinlenme şeklindeki çalışması nazara alındığın da davacının ilk hafta 4 ikinci hafta ise 3 gün çalıştığı sabittir. Yine Hukuk Genel Kurulu ve Dairemizin yerleşik içtihatlarına göre 24 saat çalışma yapılan işyerlerinde işçinin en fazla 14 saati çalışarak geçirdiği kabul edilmiştir. İş Kanunun 63/2. maddesinde günlük çalışma süresi en fazla 11 saat olabileceğinden haftalık 45 saati aşmasa bile 11 saati aşan kısım fazla çalışma olarak kabul edildiğinden davacı ilk hafta 12 ikinci hafta ise 9 saat fazla çalışma yaptığından buna göre toplu iş sözleşmesi hükümleri de nazara alınarak fazla çalışma alacağının hüküm altına alınması gerekir.
4- Davacı işçinin hafta tatili çalışması yapıp yapmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Davalı işyerinde uygulanan toplu iş sözleşmesinin 56. maddesinde hafta tatilinin Pazar günü olacağı belirtilmiştir. Pazar günü çalışılması halinde işçiye hafta içi 1 gün izin verilmesi halinde iki ilave yevmiye ödeneceği belirtilmiştir. Davacının işyerinde 24 saat çalışma 24 saat istirahat şeklinde çalıştığı nazara alındığında iki haftada bir Pazar günü çalıştığı sabittir. Davacı hafta içi 1 gün izin kullandığından toplu iş sözleşmesi hükmü gereği davacıya çalıştığı Pazar günleri için ilave iki yevmiye daha ödenmelidir. Mahkemece gerekirse bilirkişiden ek rapor alınmak suretiyle davalı tarafça ibraz edilen ücret bordroları ve puantaj kayıtları da nazara alınarak tahakkuk bulunan aylar dışlanmak suretiyle davacının hafta tatili çalışma ücreti hesaplanarak hüküm altına alınmalıdır.
5- Dosya içindeki belgelere göre davacının çalıştığı süre zarfında ilçe merkezinde değil köyde ikamet ettiği sabittir. Davalı işyerinde 1.7.2006-30.6.2008 tarihleri arasında uygulanan toplu iş sözleşmesinde yakacak yardımında yararlanmak için ilçe merkezinde oturma şartına yer verilmediğinden davacının 2006 ve 2007 yılı Eylül ayında ödenen yakacak yardımından yararlanması gerekir. Mahkemece dosya içindeki bilirkişi raporu yeniden bir değerlendirmeye tabi tutularak davacının yakacak yardımı alacağı konusunda yeniden bir karar verilmelidir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 12.02.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.