Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm, davalı-davacı (koca) tarafından, her iki dava yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
Yapılan soruşturma ve toplanan delillerden davalı-davacı kocanın bağımsız konut temin etmediği, ailesinin evlilik birliğine müdahalesine sessiz kaldığı, eşini istemediğini, sevmediğini söylediği; buna karşılık davacı-davalı kadının da birlik görevlerini yerine getirmediği anlaşılmaktadır. Gerçekleşen bu duruma göre boşanmaya neden olan olaylarda kusurun ağırlığının davalı-davacı kocada olduğu anlaşılmakla birlikte, olayların akışı karşısında davalı-davacı koca da dava açmakta haklıdır. Davalı-davacı kocanın davası yönünden Türk Medeni Kanununun 166/2. maddesi koşulları oluşmuştur. Bu şartlar altında eşleri birlikte yaşamaya zorlamanın artık kanunen mümkün görülmemesine göre, davalı-davacı kocanın boşanma davasının da kabulü ile boşanmaya (TMK md. 166/2) karar verilecek yerde, yetersiz gerekçe ile davanın reddi doğru bulunmamıştır.
SONUÇ:Temyiz edilen hükmün yukarıda gösterilen sebeple kocanın reddedilen boşanma davası yönünden BOZULMASINA, bozma sebebine göre davacı-davalı kadının boşanma davası ve fer"ilerine ilişkin temyizinin şimdilik incelenmesine yer olmadığına, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi. 31.01.2013 (Per.)