Mahkemesi :İş Mahkemesi


Dava, 506 sayılı Kanunun 10 ve 26. maddeleri çerçevesinde rücuan tazminat istemine ilişkindir.
Mahkemenin, 506 sayılı Kanunun 10. maddesine göre davanın kabulüne dair verdiği 25.01.2011 günlü kararı, Dairemizin 14.05.2012 tarih ve 2011/3540 Esas 2012/8588 Karar sayılı ilamı ile “506 sayılı Kanunun 10. maddesinin uygulanma koşullarının oluşmadığı” gerekçesiyle bozulmasına karar verilmiş, yerel mahkemenin bozulan kararda direnmesi üzerine Hukuk Genel Kurulu’nun 19.06.2013 gün, 2012/10-1634 Esas ve 2013/864 Karar sayılı ilamı ile direnme kararı bozulmakla mahkemece yeniden karar verilmiştir.
Hükmü, tarafların avukatlarının temyiz etmeleri üzerine, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.

Dosyadaki yazılara, kararın bozmaya uygun olmasına, delillerin taktirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre; yerinde görülmeyen bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz harcının temyiz eden eden davalılardan alınmasına, 17.02.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.