MAHKEMESİ : ... 4. İCRA MAHKEMESİ


Ticareti terk hükümlerine muhalefet etmek suçundan sanık ..."ın İİK 337/a maddesi gereğince 3 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiş, hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edildiğinden, Yargıtay C.Başsavcılığının bozma istemli tebliğnamesiyle dosya gönderilmekle Dairemizce yapılan inceleme sonunda 24.10.2011 tarihli karar ile mahkeme hükmünün onanmasına karar verilmiş, bu karara karşı Yargıtay C.Başsavcılığının 27.12.2011 tarihli itirazı üzerine, Ceza Genel Kurulunun 10.07.2012 tarih ve 2011/791 Esas, 2012/588 sayılı kararı ile 6352 sayılı yasanın 99 ve 101. maddeleri uyarınca itirazın Dairemizce değerlendirilmesi için dosya yeniden gönderilmiş olmakla, inceleme raporu ve dosyadaki belgeler okunarak; GEREĞİ GÖRÜŞÜLDÜ:
Somut olayda, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının itiraz yazısında; İİK"nun 44. maddesinde “ticareti terk eden tacir” ifadesi kullanılmış olup bu ifadenin yalnızca gerçek kişi tacirleri kapsadığına ilişkin herhangi bir kısıtlayıcı hükmün bulunmadığı, bu sebeple anonim şirketlerin temsil ve idareye yetkili müdürlerinin de, şirketin ticareti terk etmeleri halinde İİK"nun 44. maddesindeki yükümlülükleri yerine getirmeyeceklerine ilişkin bir istisna getirilmediğine göre, tıpkı gerçek kişi tacirler gibi cezalandırılmalarına da bir engel bulunmadığı; diğer yandan, İİK"nun 44. maddesinde yapılan değişikliğin “ticareti terk eden kötü niyetli borçluların” bu davranışlarının önlenmesi amacıyla yapıldığının da gerekçede açıkça ifade edildiği, Yüksek Özel Dairenin kararında tüzel kişi tacirler hakkında 44. maddesinin 2. fıkrasının uygulama kabiliyetinin olmadığı belirtilmiş ise de, aynı maddenin birinci fıkrasının gözönüne alınmadığına değinilmiş ve Dairece suçun oluşmayacağı sonucuna varılmış olmasına rağmen, çelişkili gerekçe ile mahkumiyet hükmünün onanmasına karar verildiği, bozma kararı verilmesi gerekirken onama kararı verilmesinin isabetsizliği ileri sürülerek hükmün bozulması talep edilmiştir.
Dairemizce, belirtilen gerekçe ile kararın bozulması yerine zuhulen onanmasına karar verilmiş ise de, söz konusu gerekçeye karşı Yargıtay C. Başsavcılığının itirazı yerinde görüldüğünden kabulü ile Dairemizin 24.10.2011 tarih ve 2011/1673 Esas, 2011/6450 sayılı kararının kaldırılmasına karar verilerek yapılan inceleme sonunda;
Sanığa isnat edilen suçun oluşabilmesi için tacirin fiili olarak ticareti terk etmesi ve bu durumu on beş günlük süre içerisinde kayıtlı olduğu ticaret sicili memurluğuna bildirmemesi ve bütün aktif ve pasifi ile alacaklılarının isim ve adreslerini gösteren bir mal beyanında bulunmaması gerekmekte olup, somut olayda, ... Kurumlar Vergi Dairesi Müdürlüğünün 24.12.2009 tarih ve 72788 sayılı cevabi yazısı ile borçlu şirketin halen faal olduğunun, yine 21.02.2009 tarihli zabıta araştırmasına göre borçlu şirketin tutanakta belirtilen adreste bir bürosunun bulunduğunun ve çoğunlukla kapalı olduğunun bildirilmesi karşısında, söz konusu büroda herhangi bir ticari faaliyet yapılıp yapılmadığı sanığın ticareti ne şekilde terk ettiği tartışılmadan yazılı gerekçe ile mahkumiyetine karar verilmesi,
Kabule göre de;
1- Bu konuda İcra ve İflas Kanununun 349. maddesinin beşinci fıkrasında özel düzenleme bulunmasına rağmen, sanığa CMK"nun 176/2, 206/1 ve 98/3 maddelerini ihtiva eden şerhi içeren duruşma davetiyesi tebliği ile yetinilerek yokluğunda yargılama yapılması suretiyle savunma hakkının kısıtlanması,
2- 24.02.2010 tarihli duruşma tutanağında katip imzasının bulunmaması suretiyle CMK"nun 219/1. maddesine aykırı davranılması,
İsabetsiz olup, temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün istem gibi BOZULMASINA, 31.10.2012 gününde oybirliği ile karar verildi.