MAHKEMESİ : MALATYA 1. TÜKETİCİ MAHKEMESİ

Taraflar arasında ilk derece mahkemesinde görülen ipoteğin fekki davasının esas hakkında karar verilmesine yer olmadığına dair verilen karar hakkında bölge adliye mahkemesi tarafından yapılan istinaf incelemesi sonucunda; davacı tarafın istinaf başvurusunun kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, müvekkilinin davalı bankadan kullandığı konut kredisinin teminatı olarak ipotek verdiğini, borcu tamamen ödediği ve bu hususta ihtar çektiği halde ipoteğin fek edilmediğini, ileri sürerek ipoteğin fekkine karar verilmesini istemiştir.
Davalı vekili, davanın reddine karar verilmesinin dilemiştir.
İlk derece mahkemesince, davacının davalıya ihtarname ile ipoteğin fekki için verdiği 24 saattin, bankaca yapılacak iş ve işlemler nazara alındığında kısa olduğu, davacı yanca sözleşmede kararlaştırılan ipotek fek ücretinin ödenmediği, bu nedenle davalı yanca dava tarihinden sonra ipoteğin kaldırıldığı gerekçesiyle davanın esas hakkında karar verilmesine yer olmadığına yargılama giderlerinin davacı üzerine bırakılmasına, taraf vekilleri lehine ücreti vekalet takdirine yer olmadığına karar verilmiş; hükme karşı, davacı vekilince istinaf talebinde bulunmuştur.
Bölge adliye mahkemesince; kredi sözleşmesinden kaynaklanan borcun 07/04/2014 tarihinde davacı yanca ödenerek borç bitirildiği halde dava tarihine kadar ipoteğin kaldırılmadığı, dolayısıyla davanın açılmasına sebebiyet verdiği bu halde davalı bankanın yargılama giderlerinden sorumlu olduğu, gerekçesiyle davacının istinaf talebinin kabulüne,
Malatya 1. Tüketici Mahkemesi"nin 21.06.2017 günlü 2016/1685 Esas 2017/1347 karar sayılı kararının kaldırılması ile; dava konusu ipotek dava açıldıktan sonra kaldırıldığından davanın konusuz kalması nedeniyle esas hakkında karar verilmesine yer olmadığına, Harçlar K.nun 22. maddesi uyarınca alınması gereken 9.108,00 TL harcın davalıdan tahsiline, davacı kendisini vekil ile temsil ettirdiğinden hüküm tarihinde yürürlükte bulunan AAÜT"nin 6/1. maddesine göre dava ön inceleme aşaması tamamlanmadan konusuz kaldığı gözetilerek 1/2 oranındaki 14.975,00-TL nispi vekalet ücretinin davalıdan tahsiline karar karar verilmiş; hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1- Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davalı vekilinin aşağıdaki bent dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-Bölge Adliye Mahkemesince; Harçlar Kanunu gereğince maktu harca hükmedilmesi gerekirken, nisbi harca hükmedilmesi usul ve yasaya aykırı olup, bozmayı gerektirir. Ne var ki, bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, usulün 438/7 maddesi uyarınca hükmün düzeltilerek onanmasına karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ; Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle davalının sair temyiz itirazlarının reddine, (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 13. Hukuk Dairesi’nin 2017/2608 E.-2017 /2604 K. sayılı ilamının hüküm fıkrasının 2.(b) bendinde yer alan; "Harçlar K.nun 22 maddesi uyarınca alınması gereken 9.108,00 TL harcın davalıdan tahsiline,’’ ibaresinin karardan tamamen çıkartılarak yerine "492 sayılı Harçlar Yasası uyarınca alınması gereken 31,40 TL maktu harcın davalıdan alınarak hazineye gelir kaydına" yazılmasına, kararın düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin de bölge adliye mahkemesine GÖNDERİLMESİNE, kesin olmak üzere 10/11/2020 tarihinde oybirliği ile karar verildi.