Adana Ceza Kararları - Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2019/4426 Esas 2020/1010 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/4426
Karar No: 2020/1010
Karar Tarihi: 17.02.2020

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2019/4426 Esas 2020/1010 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Sanık hakkında kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan açılmış dava sonucunda, tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması nedeniyle mahkumiyet kararı verilmiştir. Adli sicil kayıtları ve UYAP araştırması sonucunda, daha önce aynı suçtan dolayı açılmış bir dava sonucu infaz edilen bir tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin bulunmadığı ortaya çıkmıştır. Bu nedenle, yargılamaya devam edilerek sanığa doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmıştır. Tedbirin ihlali sonucunda, yargılanma sürecindeki işlemlerin kanuna uygun olduğu ve vicdani kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olduğuna karar verilmiştir. Kararda, 6545 sayılı Kanunun 68. maddesiyle değiştirilen TCK'nın 191. maddesinin 5. fıkrasının sanık lehine uygulanma şartlarının bulunmadığı için bu maddenin uygulanmaması gerektiği belirtilmiştir. Ayrıca, Anayasa Mahkemesi kararı gereği sanık hakkında TCK'nın 53. maddesinin uygun koşulları da dikkate alınarak karar verilmiştir. Mahkeme kararında belirtilen kanun maddeleri şunlardır: 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi, TCK'nın 191. maddesinin 5. fıkrası, TCK'nın 53. maddesi.

10. Ceza Dairesi 2019/4426 E. , 2020/1010 K.

"İçtihat Metni"

İNCELENEN KARARLA
İLGİLİ BİLGİLER :
Mahkeme : a) TDST 1: ...3. Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
Adli sicil kayıtları ve UYAP üzerinden yapılan araştırmada, sanık hakkında, bu suç tarihinden önce, aynı suçtan dolayı açılmış başka bir dava nedeniyle verilip kesinleşmiş ve suç tarihinde infaz edilmekte olan herhangi bir tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin bulunmadığı anlaşıldığından, hükümden önce 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesinin 5. fıkrasının sanık lehine uygulanma şartlarının bulunmaması nedeniyle, bu suçtan dolayı ilk olarak doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanan ve bu tedbirin infazı sırasında yükümlülüklerini ihlal eden sanık hakkında yargılamaya devam olunarak hüküm kurulmuş olması, 6545 sayılı Kanunun 85. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 7. maddenin 3. fıkrasına uygun olduğundan, bu husus ile tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri kararının kesinleşip infazı sırasında geçen sürelerde zamanaşımı sürelerinin durması nedeniyle zamanaşımının dolmaması dikkate alınarak yapılan incelemede;
24.11.2015 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı gözetilerek, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin 1 ve 2. fıkraları ile 3. fıkrasının 1. cümlesinin uygulanmasının infaz aşamasında dikkate alınması mümkün görülmüştür.
Yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, eyleme uyan suç tipi ile yaptırımların doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından; sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA, 17/02/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.