MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, fazla mesai, yıllık izin, ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı Sağlık Bakanlığı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, davacının emeklilik sebebiyle işten ayrıldığını ileri sürerek kıdem tazminatı ile bir kısım işçilik alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
Davalı sağlık bakanlığı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Diğer davalı şirket ve ihbar olunanlar davayı takip etmemişlerdir.
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda, yazılı gerekçeyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar, davalı bakanlık vekili tarafından süresinde temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında uyuşmazlık, işçinin kullandırılmayan izin sürelerine ait ücretlere hak kazanıp kazanmadığı noktasında toplanmaktadır.
Somut olayda mahkemece hükme esas alının bilirkişi raporunda davacının çalışma süresine göre 90 gün yıllık izne hak kazandığı tespit edilmiştir. Davacı dava dilekçesinde son 5 yılda her yıl 10 gün yıllık izin kullanıldığını kabul etmiştir. Hal böyle olunca mahkemece davacı tarafından son 5 yılda toplam 50 gün yıllık iznin kullanıldığı kabul edilmişken, davacının mahkeme içi ikrar niteliğindeki bu beyanı dikkate alınarak yıllık izin alacağından söz konusu kullanılan sürenin düşülerek yıllık izin alacağına karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde sonuca gidilmesi hatalıdır.
3-Taraflar arasında davacının fazla çalışma alacağına hak kazanıp kazanmadığı hususu da tartışmalıdır.
Dosya içeriğine göre, temizlik ve bahçe işlerinde çalışan davacının tanık anlatımlarına göre haftada 12 saat fazla mesai yaptığının kabulü ile fazla mesai alacağına hükmedildiği anlaşılmaktadır. Söz konusu dosyanın elektronik dosya olduğu, duruşma tutanaklarında tanık ifadelerinin yer almadığı, aynı işi yapan emsal işçinin, Yargıtay 7. Hukuk Dairesi"nin 05.09.2013 tarih, 2013/4613 esas - 2013/13943 karar sayılı dosyasında haftalık 9 saat fazla mesai yaptığının kabul edildiği anlaşılmaktadır. Hal böyle olunca, mahkemece, davacının haftalık fazla mesaisinin 9 saate göre hesaplanması ve önceki karardaki takdiri indirim oranı ile hüküm altına alınması gerekirken yazılı şekilde sonuca gidilmesi isabetsiz olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 25.06.2015 gününde oybirliği ile karar verildi.