Davacı .... Unlu Mamül Gıda Tur. San.Tic.Ltd.Şti. ile davalı .... Otomotiv San.Tic.Ltd.Şti. aralarındaki tazminat davasına dair Ankara 6. Sulh Hukuk Mahkemesince verilen 13/06/2016 günlü ve 2013/1440 E. -2016/122 K. sayılı hükmün bozulması hakkında Dairece verilen 25/04/2019 günlü ve 2017/6947 E. -2019/3810 K. sayılı ilama karşı davacı vekili tarafından kararın düzeltilmesi istenilmiştir.
Düzeltme isteğinin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı ; davalının maliki olduğu akaryakıt istasyonu içerisinde bulunan işyerini 19.04.2002 tarihli 1 yıl süreli kira sözleşmesi gereğince kiralamak suretiyle işletmeye başladığını, davalının açtığı tahliye davasında mahkemece tahliye kararı verildiğini ve bu kararın kesinleştiğini, kesinleşmeden sonra kira bedelini artırarak işyerini kullanmaya devam ettiğini, yüksek kira bedelinin tarafından ödenememesi üzerine davalının tahliye için takip başlattığını ve Ankara 6. İcra Müdürlüğü"nün 2010/16064 sayılı dosyası ile tahliye edildiğini, 6570 sayılı kanunun 7/ç maddesine göre esaslı bir surette tamir, tevsi veya tadil yapılacağından bahisle tahliye kararı verilmesine rağmen davalı şirketin hiç bir tadilat ve onarım yapmaksızın dava konusu taşınmazda fırıncılık işi yapmaya başladığını, haksız tahliye edilmiş olması nedeniyle maddi ve manevi kayba uğradığını belirterek, fazlaya ilişkin talep ve dava hakları saklı kalmak kaydıyla 25.000,00TL maddi ve 25.000,00TL manevi tazminata karar verilmesini istemiştir.
Davalı; davacının işyerini 19.04.2002 tarihinde kiraladığını, yaklaşık 10 yıl kiracı olarak işlettiğini, kira sözleşmesinde taraflar uzlaşamadığı taktirde kiralanan taşınmazda yapılan masrafların ve demirbaşların kiracı tarafından hiçbir bedel talep etmeksizin bırakılacağının düzenlendiğini, davacının tek işletmesinin bu işyeri olmadığını, İstanbul yolu, Eskişehir yolu, Kazan yolu, Samsun yolu ve Çankırı yolunda birçok alanda da Taymek ürünleri adı altında satışların mevcut olduğu nu, herhangi bir kaybı ve zararının da olmadığını, davacının taleplerinin tamamen iyi niyetten uzak olduğunu, mevcut alanı hiçbir firmaya kiralamadığını, davacının Ankara ve Türkiye"nin bir çok ilinde bu işi yaparak para kazandığını belirterek davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davacı kiracının kiralanana 34.511TL harcama yaptığı, tahliye sonrasında bu yapılan harcamanın mecurda kaldığı bu nedenle davalının sebepsiz zenginleştiği belirtilerek, bu miktarın dava edilen kısmı üzerinden maddi tazminat talebinin kabulü ile fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla 25.000 TL maddi tazminat ile davacının, hazır işyerinin kaybedilmesinden dolayı derin üzüntü duyduğu kanaatine varıldığı gerekçesiyle 25.000 TL manevi tazminatın tahsiline dair verilen karar Dairemizin 25.04.2019 tarih ve 2017/6947 E.- 2019/3810 K. sayılı ilamı ile davacının sair temyiz itirazlarının reddi gerektiği belirtilerek; taraflar arasında yapılan 19.04.2002 tarihli kira sözleşmesinin 12. maddesinde, kiracı kiralanan şeyin içinde ve dışında yaptıracağı tezyinat masrafları kendisine ait olacak ve mukavele müddeti bittiğinde yapılan her türlü masraf için tazminat istemeye hakkı olmamak ve bu gayrimenkul inşaatın tamamı mal sahibinin olacaktır, düzenlemesi bulunduğundan davacının maddi tazminat talebinin reddine karar verilmesi ve manevi tazminat koşullarının oluşmadığından bahisle reddi gerektiği belirtilerek hükmün bozulmasına karar verilmiş, bozma ilamına karşı davacı vekili, süresi içinde kararın düzeltilmesini istemiştir.
1-Düzeltilmesi istenilen Yargıtay ilamında açıklanan gerekçelere göre, davacı tarafın aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan, manevi tazminata ilişkin ileri sürülen sair düzeltme istemleri yerinde değildir.
2-Davacının maddi tazminata ilişkin karar düzeltme istemine gelince; Taraflar arasında düzenlenen 19.04.2002 tarihli 1 yıl süreli kira sözleşmesinin varlığı ve kiralananın 14.11.2012 tarihinde tahliye edildiği hususlarında herhangi bir ihtilaf bulunmamaktadır. Davacı, açtığı işbu dava ile haksız tahliye nedeniyle uğradığı zararın tazminine karar verilmesini talep etmiş ise de, tahliyenin haksız olmayıp, Ankara 1. Sulh Hukuk Mahkemesi"nin 2010/1116 E. -2010/2394 K. sayılı tahliye ilamının icrası sonucu gerçekleştiği, dava konusu taşınmazın tahliyeden sonra, tahliye kararına dayanak esaslı tamirat faaliyetleri gerçekleştirilmeksizin, davalı kiraya veren tarafından kullanılmasının, davacının davalıya karşı ileri sürdüğü maddi zararlara ilişkin tazminat hakkı doğurmadığı gibi kira sözleşmesinin ekinde yer alan 8. maddede yazılı "" Kira müddeti sonunda taraflar karşılıklı olarak mutabakata vardıkları takdirde sözleşme aynı şartlarla 1 yıl daha uzayacaktır. Mutabakata varılamaz ise kiralanan taşınmaz üzerine yapılan ekmek fabrikası binası içerisindeki her türlü demirbaş, makine ve teçhizat ile birlikte işletmeye uygun biçimde hiçbir bedel talep etmeksizin kiralayana iade edecektir. "" hükmü gereğince davacının faydalı ve zorunlu masraf alacağı da talep edemeyeceği nazara alınarak davanın reddi gerekirken bundan zuhül edilerek hatalı değerlendirme sonucu davacının maddi tazminat talebinin kabulü ile fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla 25.000 TL maddi tazminatın davalıdan tahsiline ilişkin hüküm tesis edildiği bu defaki incelemeden anlaşılmakla karar düzeltme isteminin kabulü ile Dairece verilen 25.04.2019 günlü ve 2017/6947 esas- 2019/3810 karar sayılı ilamın (1) no" lu bendinin kaldırılmasına ve maddi tazminata ilişkin hükmün belirtilen gerekçeyle bozulmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) no"lu bentte açıklanan nedenlerle davacının sair karar düzeltme isteminin reddine; (2) no"lu bentte açıklanan nedenlerle karar düzeltme isteminin kabulü ile Dairemizin 25/04/2019 günlü ve 2017/6947 esas- 2019/3810 karar sayılı ilamının (1) no"lu bendinin kaldırılmasına ve maddi tazminata ilişkin hükmün yukarıda (2) no"lu bentte açıklanan gerekçelerle BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde temyiz edene iadesine, 27/04/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.