MAHKEMESİ :Ankara 5. Asliye Ticaret Mahkemesi
TARİHİ :28/02/2013
NUMARASI :2012/121-2013/89

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davacılar vekili ve davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Davacılar vekili, müvekkillerinin eşi/annesi olan E.. G.."in davalı tarafından trafik sigorta poliçesi ile sigortalı kamyonette yolcu olduğu sırada 12/01/2012 tarihinde meydana gelen tek taraflı trafik kazasında hayatını kaybettiğini, müvekkillerinin kaza nedeniyle destekten yoksun kaldığını ileri sürerek fazlaya ilişkin haklarını saklı tutmak kaydıyla eş Cafer için 700,00 TL, çocuklar Gülsüm, Kamil ve Emre Can için ayrı ayrı 100,00 TL tazminatın temerrüt tarihinden itibaren avans faiziyle davalıdan tahsilini talep ve dava etmiş, ıslah dilekçesiyle talebini Cafer için 163.363,54 TL, Kamile için 5.536,12 TL, Gülsüm için 9.958,74 TL ve Emre Can için 17.956,56 TL’ye yükseltmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davanın kabulü ile davacılar Cafer için 163.363,54 TL, Kamil için 5.536,12 TL, Gülsüm için 9.958,74 TL ve E..C.. için 17.952,56 TL destekten yoksun kalma tazminatının 12.03.2012 temerrüt tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiş; hüküm, davacılar vekili ve davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1)Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre davacılar vekilinin tüm, davalı vekilinin aşağıdaki (2) nolu bent dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2)Dava, trafik kazası sonucu murisin ölümü nedeniyle maddi tazminat istemine ilişkin olup, davalı sigorta şirketi, davacıların desteğinin yolcusu olduğu aracın trafik sigortacısıdır. Davalı vekilinin yargılama sırasında desteğin hatır için taşındığı yönündeki savunmasının, mahkemece savunmanın genişletilmesi olarak kabul edilerek HMK 141/son maddesi uyarınca davacılar vekilinin bu konuda açık muvafakati bulunmadığından değerlendirilmemesi doğru olmamıştır. Zira hatır taşıması bir itiraz değil def"idir. Ve yargılamanın her aşamasında ileri sürülebilir.
Hatır taşımaları bir menfaat karşılığı olmadığı cihetle, bu gibi taşımalarda BK.nun 43. maddesi uyarınca tazminattan uygun bir indirim yapılması, gerek öğretide gerekse Yargıtay İçtihatlarında benimsenmiş ve yerleşmiş bulunmaktadır. Hakim tazminattan mutlaka indirme yapmak zorunda değilse de bunun dahi gerekçesini kararında tartışması ve nedenlerini göstermesi gerekir.
O halde mahkemece, bu savunma üzerinde durularak, taşımanın hatır için olup olmadığı, tarafların yakınlığı, varsa hatır için taşımanın kimin arzusu ve ne amaçla yapıldığı gibi olayın özel şartları göz önüne alınarak araştırma ve inceleme yapılması, BK.nun 43. madde hükmüne göre tazminattan indirim yapılıp yapılmayacağı karar yerinde tartışılması sonucuna göre hüküm tesisi gerekirken eksik inceleme ile karar verilmesi isabetli değildir.
SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle davacılar vekilinin tüm, davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle hükmün davalı yararına BOZULMASINA, aşağıda dökümü yazılı 0,90 TL kalan harcın temyiz eden davacılardan alınmasına, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalıya geri verilmesine 5.5.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.