MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, yıllık izin ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı vekili, müvekkilinin davalılara ait işyerinde çalıştığını, emeklilik nedeniyle iş sözleşmesinin sona erdiğini belirterek, kıdem tazminatı ile yıllık izin alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak,davanın kabulüne karar vermiştir.
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 26. maddesi “Hâkim, tarafların talep sonuçlarıyla bağlıdır; ondan fazlasına veya başka bir şeye karar veremez. Duruma göre, talep sonucundan daha azına karar verebilir.” hükmü uyarınca taleple bağlılık kuralına aykırı olarak talepten fazlasına karar verilmesi usule aykırıdır.
Somut olayda davacı işçi, dava dilekçesinde 28 gün dışında izin kullanmadığını beyan etmiştir. Ancak mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının, tüm çalışma dönemi için yıllık izin alacağının hesaplandığı anlaşılmıştır. Dava konusu yıllık izin alacağının, dava dilekçesinde belirtilen süre düşülerek hesaplanması gerekirken davacının talebi aşılarak karar verilmesi isabetli olmayıp, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan hükmün yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, 30.06.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.


Ü