MAHKEMESİ :Sulh Hukuk Mahkemesi

Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası yazılı tahliye davasına dair karar davacı tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği görüşülüp düşünüldü.
Dava taahhüt nedeniyle kiralananın tahliyesine ilişkindir. Mahkemece davanın reddine karar verilmiş hüküm davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı vekili dava dilekçesinde, davalının 15.01.2003 başlangıç tarihli kira sözleşmesi ile kiracı olduğunu, kiralananı 27.12.2005 tanzim tarihli yazılı tahliye taahhütnamesi ile 15.01.2007 tarihinde tahliye edeceğini taahhüt ettiği halde tahliye etmediğinden tahliye taahhüdü nedeniyle kiralananın tahliyesine karar verilmesini istemiştir. Davalı vekili ise taahhüdün sözleşme ile birlikte tahliye baskısı altında boş olarak verildiğini tahliye taahhüdü verildiği sırada kiralananda başkalarının oturduğunu ve taahhüdün davacı tarafından doldurulduğunu, belirterek davanın reddini savunmuştur. Mahkemece tahliye taahhüdünün verildiği esnada kiracının fiilen kiracı olmadığı ve kira başlangıcında boş olarak verilen tahliye taahhüdün daha sonra davacı tarafından doldurulmuş olmasının ve taahhüdün ilk sözleşme ile birlikte verilmesinin maddi bir olay olması nedeni ile tanıkla kanıtlanabileceğinden ve bu hususun dinlenen tanık ifadesi ve dosya içerisindeki davacı tarafından da kabul edilen tarihsiz tahliye taahhütnamesi fotokopisi ile sabit olduğundan tahliye taahhüdünün geçersiz olduğu ve davacının boş olan taahhüdü kendi lehine doldurarak takibe koyması hakkın kötüye kullanımı olacağından bahisle davanın reddine karar verilmiştir.
Davada dayanılan ve hükme esas alınan 15.01.2003 başlangıç tarihli ve bir yıl süreli kira sözleşmesi tarafların imzasını taşıdığına göre geçerli olup tarafları bağlar. Kiracı tahliye taahhüdü amacıyla boş kağıda imza attığını üzerinin sonradan doldurulduğunu savunmuş ise de, yapılan bu savunmaya itibar edilemez. Boş kağıda imza atan kimsenin bunun sonucuna katlanması gerekir. Dairemizin kararlılık kazanmış uygulaması da bu yönde olduğu gibi Yargıtay Hukuk Genel Kurulu"nun 12.12.1990 gün ve 1990/6 E-1990/628 K. sayılı kararı ile 1.7.1992 gün ve E.357-K.422 sayılı kararı ve 17.1.1999 gün ve 1999/6-28-10 sayılı kararları da bu doğrultudadır. Davalı Borçlar Kanununun 31.maddesinde öngörülen yasal hakkını kullanmadığına göre boş olarak imzalanan tahliye taahhütnamesinin geçerli olduğunun kabulü gerekir. Bu nedenle dinlenen tanık beyanlarına itibar edilemez. Her ne kadar mahkemece tahliye taahhüdünde 15.1.2003 başlangıç tarihli kira sözleşmesine atıf yapıldığı
ve bu tarihte kiralanan henüz fiilen teslim alınmadığından bahisle taahhütnamenin baştan itibaren yok hükmünde olduğuna karar verilmiş ise de kira sözleşmesi iki tarafa borç yükleyen rızai bir sözleşme olup, kiralayan ve kiracının bu konudaki iradelerinin birleşmesi ile vücut bulur. Kiralanan teslim edilmemiş olsa bile sözleşme var sayılır ve hukuki sonuç doğurur.İcra takibinin başlatılmasında ve davanın açılmasında bir usulsüzlük bulunmadığına göre geçerli tahliye taahhüdü nedeniyle kiralananın tahliyesine karar verilmesi gerekirken yazılı gerekçe ile istemin reddine karar verilmesi doğru olmadığından hükmün bozulması gerekmiştir
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenle BOZULMASINA, istek halinde peşin alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 4.3.2010 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.