MAHKEME KARARI : Konya 9. Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet
SUÇ : Hırsızlık

Sanık ... hakkında hırsızlık suçundan yapılan yargılama sonucunda; 5237 sayılı TCK’nın 142/1-e maddesi gereğince 2 yıl hapis cezasına ilişkin Konya 9. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 20/02/2014 tarih, 2013/131 Esas ve 2014/82 Karar sayılı kararına ilişkin sanığın temyizi üzerine;
Yargıtay 17. Ceza Dairesinin 21/06/2018 tarih, 2018/1059 Esas ve 2018/9086 Karar sayılı kararıyla;
Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Dosya kapsamına göre, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesinin (a), (c), (d) ve (e) bentlerinde yazılı haklardan aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca cezanın infazı tamamlanıncaya kadar, kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise anılan maddenin 3. fıkrası uyarınca mahkum olduğu hapis cezasından koşullu salıverilinceye kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
2-Mükerrir olan sanık ... hakkında TCK"nın 58/6-7. maddesi gereğince "Mükerrirlere özgü infaz rejiminin ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına" karar verilmesi ile yetinilmesi gerekirken, infazdan başlamak üzere 1 yıl süre ile denetim süresi belirlenmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ... ve ..."nün temyiz nedenleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenlerle tebliğnameye kısmen uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedenleri yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK"nun 317. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından, "TCK"nın 53. maddesinin uygulanmasına ve cezanın infazından başlamak üzere TCK"nın 58/6-7 ve 5275 sayılı Kanun"un 108/4-6 maddeleri gereğince sanık hakkında 1 yıl süreyle denetimli serbestlik uygulanmasına" ilişkin bölümler çıkarılarak yerlerine "Kasten işlemiş olduğu suç için hapis cezasıyla mahkumiyetin yasal sonucu olarak sanığın, 5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesinin
(a), (c), (d) ve (e) bentlerinde yazılı haklardan aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca uyarınca cezanın infazı tamamlanıncaya kadar, kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise anılan maddenin 3. fıkrası uyarınca mahkum olduğu hapis cezasından koşullu salıverilinceye kadar yoksun bırakılmasına" cümleleri yazılmak suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, karar verilmiştir.
İTİRAZ NEDENLERİ:
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı 09.12.2018 Tarih ve 2018/93270 sayılı yazısı ile;
ANLATIM VE TALEP:
" Hükümlü ... hakkında 29/12/2012 tarihinde işlediği "hırsızlık" suçundan dolayı Konya 9. Asliye Ceza Mahkemesinin 20/02/2014 2013/131 Esas ve 2014/82 Karar sayılı kararıyla TCK"nun 142/1-e, 53/1-3, 58. maddesi gereğince 2 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluğuna ve Konya 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 12/03/2009 tarih, 2008/778 Esas ve 2009/225 Karar sayılı ilamının tekerrüre esas alınmasına karar verilmiş, karar sanık tarafından temyiz edilmiştir.
Sanık hakkındaki kararın düzeltilerek onanması istemiyle tebliğname düzenlenmiş, Yargıtay 17. Ceza Dairesinin 21/06/2018 gün 2018/1059 Esas ve 2018/9086 Karar sayılı ilâmı ile sanığın temyiz itirazları yerinde görülmeyerek;
""...hüküm fıkrasından, "TCK"nın 53. maddesinin uygulanmasına ve cezanın infazından başlamak üzere TCK"nın 58/6-7 ve 5275 sayılı Kanun"un 108/4-6 maddeleri gereğince sanık hakkında 1 yıl süreyle denetimli serbestlik uygulanmasına" ilişkin bölümler çıkarılarak yerlerine "Kasten işlemiş olduğu suç için hapis cezasıyla mahkumiyetin yasal sonucu olarak sanığın, 5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesinin (a), (c), (d) ve (e) bentlerinde yazılı haklardan aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca uyarınca cezanın infazı tamamlanıncaya kadar, kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise anılan maddenin 3. fıkrası uyarınca mahkum olduğu hapis cezasından koşullu salıverilinceye kadar yoksun bırakılmasına" cümleleri yazılmak suretiyle..." düzeltilerek onanmasına karar verilmiştir.
Hükümlünün 17/08/2018, 06/09/2018, 24/09/2018 ve 22/10/2018 tarihli dilekçeleri ile Konya 9. Asliye Ceza Mahkemesince kurulan hükme ilişkin olarak, tekerrüre esas alınan hükmün kesinleşmediğini belirterek, hakkındaki tekerrür uygulamasının kaldırılması gerektiğinden Yargıtay onama kararı hakkında itiraz yasa yoluna başvurulmasını talep ettiğinin anlaşıldığı" belirtilmiştir."
İTİRAZ NEDENLERİ:
"İtirazımız, suç tarihi itibarıyla adli sicil kaydında başkaca tekerrüre esas olabilecek mahkûmiyeti bulunmayan sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmasına esas kabul edilen ilamın tekerrür uygulamasına konu edilemeyeceği ve bu itibarla sanık hakkında TCK"nın 58. maddesi gereğince mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanmasına karar verilemeyeceği noktasındadır.
Sanık hakkında, tekerrüre esas alınan Konya 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 12/03/2009 tarih, 2008/778 Esas ve 2009/225 Karar sayılı ilamının kanun yararına bozma yasa yoluna başvurulması üzerine, Yargıtay 3. Ceza Dairesi"nin 07/03/2018 tarih, 2018/1252 Esas ve 2018/3862 Karar sayılı ilâmıyla bozulması üzerine davanın halen derdest olduğu, dolayısıyla tekerrüre esas alınan mahkûmiyetin eldeki dosyaya konu suçun işlendiği 29/12/2012 tarihinde henüz kesinleşmemiş olması nedeniyle tekerrüre esas olamayacağı, sanığın sabıkasındaki diğer mahkûmiyet kararlarının da ceza miktarı ve nitelikleri itibariyle tekerrür hükümlerinin uygulanmasına esas olamayacağının,
Sanığın 17/08/2017 tarihli dilekçesi üzerine Konya 9. Asliye Ceza Mahkemesince dosya yeniden ele alınarak, Konya 2. Asliye Ceza Mahkemesinin ilgili dosyası getirtilerek yapılan inceleme sonrasında 05/09/2018 tarih, 2013/131 Esas ve 2014/82 Karar sayısı ile "Mahkememizin 20/02/2014 tarih, 2013/131 Esas ve 2014/82 Karar sayılı kararı ile verilen TCK"nın 58. maddesine ilişkin tekerrür hükmünün mahkememiz kararından çıkarılmasına, buna ilişkin ilamın bila infaz geri istenilmesine..." ilişkin ek karar verildiği görülmekte ise de;
hükmün kurulması ile yerel mahkemenin yargılamadan el çekmesi nedeniyle, Yargıtay incelemesinden geçerek kesinleşmiş hükümle ilgili olarak dosyayı ele alıp hüküm üzerinde değişiklik yapamayacağından, söz konusu ek kararın hukuki bir değer taşımadığının anlaşılması karşısında,
Yargıtay 17. Ceza Dairesi"nce sanık ... hakkındaki hükmün tekerrür uygulaması yönünden düzeltilerek onanmasına karar verilmesinde isabet bulunmadığı değerlendirilmektedir.
Açıklanan nedenlerle, Konya 9. Asliye Ceza Mahkemesinin 20/02/2014 gün ve 2013/131 Esas 2014/82 Karar sayısı ile, sanık hakkında "hırsızlık" suçundan verdiği mahkûmiyet kararına ilişkin Yüksek Dairenizin 21/06/2018 gün ve 2018/1059 Esas 2018/9086 Karar sayılı "düzeltilerek onama" ilamının kaldırılarak, yerel mahkeme hükmünün bozulması istemiyle anılan karara itiraz edildiği" belirtilmiştir.
SONUÇ VE İSTEM: Açıklanan gerekçelerle;
1) İtirazımızın KABULÜ ile,
2) Yüksek Dairenizin 21/06/2018 gün 2018/1059 Esas ve 2018/9086 Karar sayılı DÜZELTİLEREK ONAMA hükmünün sanık ... yönünden KALDIRILMASINA karar verilmesi,
3) Konya 9. Asliye Ceza Mahkemesinin 20/02/2014 gün 2013/131 Esas ve 2014/82 Karar sayılı mahkûmiyet hükmünün sanık ... yönünden BOZULMASINA karar verilmesi,
4) İtirazın yerinde görülmemesi halinde dosyanın değerlendirilmek üzere Yargıtay Ceza Genel Kuruluna gönderilmesi İtirazen arz ve talep olunur." şeklinde istemde bulunulması üzerine dosya dairemize gönderilmekle incelenerek gereği düşünüldü;
İTİRAZIN KAPSAMI;
Sanık hakkında tekerrüre esas alınan Konya 2. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 12/03/2009 tarih, 2008/778 Esas ve 2009/225 Karar sayılı ilamının kanun yararına bozma yasa yoluna başvurulması üzerine, Yargıtay 3. Ceza Dairesi"nin 07/03/2018 tarih, 2018/1252 Esas ve 2018/3862 Karar sayılı ilâmıyla bozulması üzerine davanın halen derdest olduğu, dolayısıyla tekerrüre esas alınan mahkûmiyetin eldeki dosyaya konu suçun işlendiği 29/12/2012 tarihinde henüz kesinleşmemiş olması nedeniyle tekerrüre esas olamayacağı, sanığın sabıkasındaki diğer mahkûmiyet kararlarının da ceza miktarı ve nitelikleri itibarıyla tekerrür hükümlerinin uygulanmasına esas olamayacağından bahisle Dairemizin düzeltilerek onama kararının değiştirilmesi istenmiştir.
KARAR;
Sanık hakkında tekerrüre esas alınan Konya 2. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 12/03/2009 tarih, 2008/778 Esas ve 2009/225 Karar sayılı ilamının kanun yararına bozma yasa yoluna başvurulması üzerine, Yargıtay 3. Ceza Dairesi"nin 07/03/2018 tarih, 2018/1252 Esas ve 2018/3862 Karar sayılı ilâmıyla bozulması üzerine davanın halen derdest olduğu, dolayısıyla tekerrüre esas alınan mahkûmiyetin eldeki dosyaya konu suçun işlendiği 29/12/2012 tarihinde henüz kesinleşmemiş olması nedeniyle tekerrüre esas olamayacağı, sanığın sabıkasındaki diğer mahkûmiyet kararlarının da ceza miktarı ve nitelikleri itibarıyla tekerrür hükümlerinin uygulanmasına esas olamayarak 5237 sayılı TCK"nın 58. maddesi hükümlerinin uygulanamayacağı anlaşılmıştır.
Bu nedenle Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 09.12.2018 tarih ve 2018/93270 sayılı itiraz istemi yerinde görülmüş olduğundan İTİRAZIN KABULÜNE, Yargıtay 17. Ceza Dairesi"nin 21/06/2018 tarih, 2018/1059 Esas ve 2018/9086 Karar sayılı ilamı ile sanık ... hakkında hırsızlık suçundan verilen düzeltilerek onama kararının KALDIRILMASINA,
Yerel mahkemece hırsızlık suçundan verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Dosya kapsamına göre, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesinin (a), (c), (d) ve (e) bentlerinde yazılı haklardan aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca cezanın infazı tamamlanıncaya kadar, kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise anılan maddenin 3. fıkrası uyarınca mahkum olduğu hapis cezasından koşullu salıverilinceye kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
2-Sanık hakkında tekerrüre esas alınan Konya 2. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 12/03/2009 tarih ve 2008/778 Esas ve 2009/225 Karar sayılı ilamının kanun yararına bozma yasa yoluna başvurulması üzerine, Yargıtay 3. Ceza Dairesi"nin 07/03/2018 Tarih ve 2018/1252 Esas ve 2018/3862 Karar sayılı ilâmıyla bozulması üzerine davanın halen derdest olduğu, dolayısıyla tekerrüre esas alınan mahkûmiyetin eldeki dosyaya konu suçun işlendiği 29/12/2012 tarihinde henüz kesinleşmemiş olması nedeniyle tekerrüre esas alınamayacak olması,
Bozmayı gerektirmiş, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının itiraz nedeni bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedenleri yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK"nun 317. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından, "TCK"nın 53 ve 58. maddelerinin uygulanmasına " ilişkin bölümler çıkarılarak yerine "Kasten işlemiş olduğu suç için hapis cezasıyla mahkumiyetin yasal sonucu olarak sanığın, 5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesinin (a), (c), (d) ve (e) bentlerinde yazılı haklardan aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca uyarınca cezanın infazı tamamlanıncaya kadar, kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise anılan maddenin 3. fıkrası uyarınca mahkum olduğu hapis cezasından koşullu salıverilinceye kadar yoksun bırakılmasına" cümleleri yazılmak suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 04.02.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.