Konya Ceza Kararları - Mühür Bozma - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/15737 Esas 2019/45 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/15737
Karar No: 2019/45
Karar Tarihi: 07.01.2019

Mühür Bozma - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/15737 Esas 2019/45 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Mahkeme, birinin mühür bozma suçundan mahkumiyetine karar vermiştir. Sanığın kasıtlı suçun hükmün açıklanmasına neden olan basit yaralama suçu olduğu belirtilmiştir. Uzlaşma işlemlerinin yerine getirilmesi için uzlaştırma bürosuna gönderilmesi gerektiği belirtilen kanun maddelerinin değişmesine rağmen yaralama suçunun değişiklikten önce de uzlaşma kapsamında olduğu vurgulanmıştır. Mahkemenin inanç ve takdirine uygun şekilde sanığın mahkumiyetine hükmedildiği ifade edilmiştir. Ancak, yargılama gideri olarak hesaplanan miktarın belirli bir düzeyin altında kalması nedeniyle hazineye yüklenmesi gerektiği göz ardı edilmiştir. Bu nedenle, kararın düzeltilerek onanmasına karar verilmiştir. Kanun maddeleri olarak; TCK'nın 86/2. maddesi, 6763 sayılı Kanun'un 35. maddesi ile değişik 5271 sayılı Kanun'un 254. maddesi, 5237 sayılı TCK’nın 86/2. maddesi, 5271 sayılı CMK’nın 253/18 maddesi, 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ve 6352 sayılı Yasa'nın 100. maddesi olarak belirtilmiştir.

11. Ceza Dairesi 2017/15737 E. , 2019/45 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mühür Bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Hükmün açıklanmasına neden olan kasıtlı suçun, TCK"nın 86/2. maddesi uyarınca hükmolunan basit yaralama suçu olduğu; 6763 sayılı Kanun"un 35. maddesi ile değişik 5271 sayılı kanunun 254. maddesi “uzlaştırma işlemlerinin yerine getirilmesi için uzlaştırma bürosuna gönderilir” şeklinde değiştirilmiş ise de 5237 sayılı TCK’nın 86/2. maddesinde yazılı yaralama suçunun değişiklikten önce de uzlaşma kapsamında olduğu, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 25/10/2018 tarih ve 2018/4-394 Esas ve 2018/478 sayılı ilamında da belirtildiği üzere, 5271 sayılı CMK’nın 253/18 maddesi gereği “uzlaştırmanın sonuçsuz kalması halinde tekrar uzlaştırma yoluna gidilmez” hükmü karşısında yeniden uzlaşma yoluna gidilemeyeceğinden, tebliğnamede bu yönde bozma isteyen (1) nolu görüşe iştirak edilmemiştir.
5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma neticelerine uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine; ancak:
Yargılama gideri olarak hesaplanan miktarın CMK"nin 324/4. maddesine 6352 sayılı Yasa‘nın 100. maddesiyle eklenen değişiklik doğrultusunda terkin edilecek miktar olan 20,00 TL"nin altında kaldığının anlaşılması karşısında, hazineye yükletilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Yasaya aykırı olup sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak yeniden duruşma yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı Yasa"nın 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün yargılama giderlerine ilişkin bölümü çıkarılarak yerine “18 TL yargılama giderinin inceleme tarihi itibariyle 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanun"un 106. maddesindeki terkin edilmesi gereken tutardan (20,00 TL den) daha az olması nedeniyle 5271 sayılı CMK"nin 324/4. maddesi gereğince "Devlet Hazinesi"ne yüklenmesine" ibaresi yazılmak suretiyle, sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 07.01.2019 tarihinde oy birliği ile karar verildi.

ST