MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 3. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 20/12/2016 tarih ve 2014/429 E. - 2016/433 K. sayılı kararın davalı TPMK vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi’nce verilen 02/11/2017 tarih ve 2017/933-2017/974 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı kurum vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilin "DURU" asıl unsurlu tanınmış markaların sahibi olduğunu, davalı şirketçe yapılan 2012/78761 sayılı “DURULİFE” ibareli marka başvurusuna iltibas ve tanınmışlık vakıasına dayalı olarak yaptıkları itirazın Markalar Dairesi tarafından kısmen kabul edildiğini ve başvuru kapsamından bir takım mal ve hizmetlerin çıkarıldığını, anılan karara karşı yaptıkları itirazın ise nihai olarak TPMK YİDK tarafından reddedildiğini, kararın haksız ve hukuka aykırı olduğunu, söz konusu başvuru ile müvekkiline ait tanınmış markalar arasında iltibasa yol açacak düzeyde benzerlik olduğunu, başvurunun tescili halinde davalı şirketin müvekkiline ait markanın tanınmışlığından haksız olarak yararlanacağını ileri sürerek, TPMK YİDK"in 2014-M-12134 sayılı kararının iptalini ve tescili halinde davalı markasının hükümsüzlüğüne karar verilmesini istemiştir.
Davalı TPMK vekili, kurum kararının usul ve yasaya uygun olduğunu savunarak, davanın reddini talep etmiştir.
Davalı şirketçe cevap dilekçesi sunulmamıştır.
İlk derece mahkemesince iddia, savunma ve bilirkişi raporuna göre, davacıya ait "DURU" asıl unsurlu markasıyla "DURULIFE" ibareli dava konusu başvuru arasında 16. sınıfta yer alan bir kısım emtia yönünden 556 sayılı KHK"nın 8/1-b maddesi anlamında benzerlik bulunduğu, öte yandan davacı markasının ülkemizdeki yoğun bilinirliğe ve tanınmışlığa sahip olduğu, bu durumda söz konusu başvurunun "Kırtasiye, büro, eğitim ve öğretim malzemeleri (mobilyalar ve cihazlar hariç). Büro makineleri” emtiası üzerinde tescili halinde 556 sayılı KHK"nın 8/4. maddesindeki koşulların oluşacağı gerekçesiyle davanın kabulüne, TPMK YİDK’in 2014-M-12134 sayılı kararının iptaline, davalı şirket markasının hükümsüzlüğü ile sicilden terkinine karar verilmiştir.
Karara karşı davalı kurum vekilince istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
İstinaf mahkemesince yapılan yargılama sonucunda mahkeme kararının usul ve yasaya uygun olduğu gerekçesiyle davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı davalı kurum vekili vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davalı kurum vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 13,00 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalı kurumdan alınmasına, 15/04/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.