MAHKEMESİ : ... BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada ... 3. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 13/04/2017 tarih ve 2016/336 E. - 2017/198 K. sayılı kararın davalı TPMK vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin kabulüne-reddine dair ... Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi’nce verilen 21/12/2017 tarih ve 2017/1135- 2017/1193 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, 6100 sayılı Kanun"un 369. maddesi gereğince miktar veya değer söz konusu olmaksızın duruşmalı olarak incelenmesi gereken dava ve işlerin dışında bulunduğundan duruşma isteğinin reddiyle
dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin 2016/08651 sayılı "Doğa Gayrimenkul" ibareli markayı tescil için başvuruda bulunduğunu, Markalar Dairesi tarafından yapılan ilk inceleme neticesinde, başvuruya konu markanın 2006/35833 sayılı "Doğa Country" ibareli marka ile 556 sayılı KHK’nın 7/1-b maddesi anlamında benzer olduğu gerekçesiyle başvurunun reddedildiğini, anılan karara karşı itirazlarının ise nihai olarak TPMK ... tarafından reddedildiğini, kararın haksız ve hukuka aykırı olduğunu, başvuru markasının müvekkili şirket adına tescilli "Doğa" esas unsurlu seri markalarının devamı niteliğinde olduğu gibi müvekkili adına önceki tarihlerde tescil edilmiş “Doğa” esas unsurlu markaların da başvuruya konu marka bakımından müktesep hak teşkil ettiğini ileri sürerek, TPMK ...."in 2016-M-6436 sayılı kararının iptalini istemiştir.
Davalı TPMK vekili, kurum kararının usul ve yasaya uygun olduğunu savunarak, davanın reddini talep etmiştir.
İlk derece mahkemesince iddia, savunma ve bilirkişi raporu doğrultusunda, karşılaştırma konusu markaların 556 sayılı KHK"nin 7/1-b bendi anlamında aynı veya ayırt edilmeyecek kadar benzer olduğu, ancak, davacı şirketin kendi adına önceki tarihlerde tescil edilmiş olan “Doğa” esas unsurlu markalar sebebiyle Doğa ibaresi üzerinde tescille kazanılmış müktesep hakkı bulunduğu, anılan nedenle ... kararının yerinde olmadığı gerekçesiyle, davanın kabulüne, davalı TPMK ..."in 2016-M-6436 sayılı kararının iptaline karar verilmiştir.
Karara karşı davalı vekilince istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
İstinaf mahkemesince yapılan yargılama sonucunda, ilk derece mahkemesince yapılan karşılaştırma konusu markaların 556 sayılı KHK’nın 7/1-b maddesi anlamında benzer olduğuna ilişkin tespitin davacı yanca istinaf edilmemesi sebebiyle bu hususta davalı yararına usuli kazanılmış hak oluştuğu, bu itibarla, somut uyuşmazlık bakımından davacı yanın önceki tarihli markaları sebebiyle müktesep hakkı bulunup bulunmadığının tartışılması gerektiği, kazanılmış hakkın var olduğunun kabulü için kazanılmış hak iddiasına dayanak olan eski tarihli markanın en azından hükümsüzlük davası açılması için gerekli olan süre boyunca çekişmesiz olarak kullanılması gerektiği, davacı yanca kazanılmış hak iddiasına gerekçe olarak gösterilen markaların hiç birinin tescil tarihinin üzerinden hükümsüzlük davası açma süresi olan 5 yıllık sürenin geçmediği, en eski tarihli markanın tescil tarihinin 18.02.2013 tarihi olduğu, bu nedenle davacı yanca dayanılan markaların 02.02.2016 başvuru tarihli dava konusu marka yönünden, davacı yararına kazanılmış hak yaratması mümkün olmadığı gerekçesiyle, davalı vekilinin istinaf başvurusunun kabulüne, ilk derece mahkemesi kararı kaldırılıp yeniden hüküm tesis edilmek suretiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
İlk Derece Mahkemesince verilen karara yönelik olarak yapılan istinaf başvurusu üzerine HMK"nın 355 vd. maddeleri kapsamında yöntemince yapılan inceleme sonucunda Bölge Adliye Mahkemesince esastan verilen nihai kararda, dosya kapsamına göre saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kurallarına aykırı bir yön olmadığı gibi HMK"nın 369/1. ve 371. maddelerinin uygulanmasını gerektirici nedenlerin de bulunmamasına göre usul ve yasaya uygun Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 15/04/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.