MAHKEMESİ:Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalılar ... ve diğerleri aleyhine 13/06/2014 gününde verilen dilekçe ile kasten yaralama nedeni ile manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 28/12/2015 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.2-Davacının diğer temyiz itirazlarına gelince;Dava; kasten yaralama eylemi nedeni ile manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.Davacı; emniyet müdürlüğünde bekçi olarak görev yaptığını, araba satışı için gittiği noterlikte işlem yapmak için beklerken sıra meselesi nedeni ile davalılarla arasında tartışma çıktığını ve davalılar tarafından darp edildiğini, burnunda kemik kırığı oluşacak şekilde yaralandığını, olay nedeni ile derin üzüntü duyduğunu belirterek manevi zararın tazmini isteminde bulunmuştur.Davalılar; davanın reddine karar verilmesi gerektiğini savunmuşlardır.Mahkemece; davalıların kasten yaralama suçunu oluşturan eylemleri, davacının kişilik haklarına saldırı teşkil ettiğinden bahisle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.Davacı hakkında düzenlenen 05/11/2013 tarihli Adli Tıp Şube Müdürlüğü Raporunda; davacının burun kemik kırığının olduğu ve kırığın hayat fonksiyonlarını orta-ikinci derecede etkileyecek nitelikte olduğu belirlenmiştir.Olay tarihinde yürürlükte bulunan 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu"nun 56.maddesi hükmüne göre bedensel bütünlüğü zarara uğrayan kimse manevi tazminata hükmedilmesini isteyebilir. Hakimin özel halleri göz önünde tutarak manevi zarar adı ile hak sahibine verilmesine karar vereceği bir para tutarı adalete uygun olmalıdır. Hükmedilecek bu para, zarara uğrayanda manevi huzuru doğurmayı gerçekleştirecek tazminata benzer bir fonksiyonu olan özgün bir nitelik taşır. Bir ceza olmadığı gibi mal varlığı hukukuna ilişkin bir zararın karşılanmasını da amaç edinmemiştir. O halde bu tazminatın sınırı onun amacına göre belirlenmelidir. Takdir edilecek miktar, mevcut halde elde edilmekistenilentatmin duygusunun etkisine ulaşmak için gerekli olan kadar olmalıdır. 22/06/1966 günlü ve 7/7 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararının gerekçesinde takdir olunacak manevi tazminatın tutarını etkileyecek özel hal ve şartlar da açıkça gösterilmiştir. Bunlar her olaya göre değişebileceğinden hakim bu konuda takdir hakkını kullanırken ona etkili olan nedenleri de karar yerinde objektif ölçülere göre isabetli bir biçimde göstermelidir.Davaya konu olayda; olayın oluş şekli, olayın gelişimi, yaralanmanın şekli ve derecesi, tarafların durumu ile yukarıda açıklanan ilkeler gözetildiğinde, davacı yararına takdir olunan manevi tazminat tutarı azdır. Daha üst düzeyde manevi tazminat takdir edilmek üzere kararın bozulması gerekmiştir.SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda (2) no"lu bentte açıklanan nedenlerle davacı yararına BOZULMASINA, davacının diğer temyiz itirazlarının ilk bentte gösterilen nedenlerle reddine ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 26/02/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.