Muğla Ceza Kararları - 5607 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2021/1668 Esas 2021/4516 Karar Sayılı İlamı

7. Ceza Dairesi
Esas No: 2021/1668
Karar No: 2021/4516
Karar Tarihi: 23.03.2021

5607 sayılı Kanuna muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2021/1668 Esas 2021/4516 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Sanık hakkında 5607 sayılı Kanuna muhalefet suçundan verilen hüküm, yapılan tebligatın usulüne uygun olmadığı gerekçesiyle temyiz isteminin reddine karar verilmiştir. Ancak yapılan incelemede, sanık yararına olan yeni yasal düzenlemelerin gözetilmediği ve hükümde yer alan kanun maddelerinin yanlış şekilde uygulandığı belirtilmiştir. Bu nedenle, hüküm bozulmuştur. Yargılamanın yeniden yapılması gerekmektedir. Kanun maddeleri ise şu şekildedir: 5607 sayılı Kanunun 3/5 ve 3/10 maddeleri ve fıkraları, 3/18 maddesi (28.06.2014 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe girmiştir), 3/22 maddesi (7242 sayılı Kanunun 61. maddesi ile eklenmiştir), 5/2 maddesi (7242 sayılı Kanunun 62. maddesi ile değiştirilmiştir), 7230 sayılı Kanunun 63. maddesi ve 5607 sayılı Kanuna eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası.

7. Ceza Dairesi 2021/1668 E. , 2021/4516 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5607 sayılı Kanuna muhalefet
HÜKÜM : Hükümlülük (Asıl Karar), temyiz isteminin reddine (Ek Karar)

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
Sanığın yokluğunda verilen kararın, bildirdiği adresine tebliğe çıkartılıp iade gelmesi halinde MERNİS adresine tebliğ yapılması gerekirken, bildirdiği adrese doğrudan MERNİS şerhi ile tebligat çıkartılıp,7201 sayılı Yasanın 21/2. maddesi uyarınca tebliğ yapıldığı ve haber kağıdının kapıya yapıştırıldığına ilişkin şerhin tebliğ mazbatasında bulunmaması karşısında yapılan tebligatın geçerli sayılamayacağı cihetle sanığa yapılan tebligatın usulüne uygun olmadığı nazara alınarak sanığın temyiz isteminin öğrenme üzerine süresinde olduğu kabul edilerek, temyiz isteminin reddine dair mahkemenin 11.05.2016 tarihli ek kararı kaldırılarak yapılan incelemede;
1-Sanık hakkında suç tarihinde yürürlükte bulunan ve 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Yasanın 89.maddesiyle değişik 5607 sayılı Yasanın 3/18. maddesi delaletiyle anılan Yasanın 3/5. ve 3/10. madde ve fıkraları gereğince uygulama yapılması gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm tesisi,
2-Hükümden sonra 15.04.2020 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Yasanın 61. maddesi ile 5607 sayılı Yasanın 3/22. maddesine eklenen "Eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezalar yarısına kadar, pek hafif olması halinde ise üçte birine kadar indirilir." şeklindeki düzenlemenin sanık lehine hükümler içermesi, yine aynı Yasanın 62.maddesi ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 5/2. maddesine eklenen fıkra uyarınca kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının olanaklı hale geldiği anlaşılmakla, 5237 sayılı TCK"nun 7. maddesi ve 7242 sayılı Yasanın 63. maddesi ile 5607 sayılı Yasaya eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası gözetilerek ilgili hükümlerin yasal koşullarının oluşup oluşmadığının saptanması ve sonucuna göre uygulama yapma görevinin de yerel mahkemeye ait bulunması zorunluluğu,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1.maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 23.03.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.