MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada İzmir 2. Asliye Ticaret Mahkemesince bozmaya uyularak verilen 01.02.2019 tarih ve 2018/679-2018/1251 sayılı ek kararın Yargıtayca incelenmesinin davalı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacılar vekili, davalı bankanın müvekkili hakkında genel kredi sözleşmesine dayanarak ilamsız icra takibi başlattığını, ancak takibe konu kredi sözleşmesinde müvekkilinin borçlu veya kefil olarak imzasının bulunmadığını, müvekkiline ait malların haksız yere haczedildiğini ileri sürerek, müvekkilinin takibe konu sözleşme nedeniyle davalıya borçlu olmadığının tespitine ve davalı aleyhine %20 kötüniyet tazminatına karar verilesini talep ve dava etmiştir
Davalı vekili, icra takibinin... oğlu 1986 doğumlu ... hakkında başlatılmış olmasına rağmen takip talebinde sehven ipotek borçlusu olan... oğlu 1926 doğumlu ...’in kimlik numarasının yazıldığını, davacının davayı açmakta hukuki menfaatinin olmadığını, ayrıca daha sonra icra dosyasında kimlik bilgilerinin düzeltildiğini ve davacı taşınmazları üzerinde haciz şerhlerinin kaldırıldığını savunarak, davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, toplanan delillere göre; davalı banka tarafından davacı hakkında icra takibi yapıldığını, ancak davacının takibe konu kredi genel sözleşmesinin kefili olmadığını, kefil olanın dava dışı... oğlu 1986 doğumlu ... olduğunu, dava açıldıktan sonra davalı bankanın bu yanlışlığın farkına vardığı ve hacizlerin kaldırıldığı gerekçesiyle konusuz kalan dava hakkında karar verilmesine yer olmadığına, yasal şartları oluşmadığından davacının tazminat talebinin reddine karar verilmiş, hükmün davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine (Kapatılan) Yargıtay 19.Hukuk Dairesi’nin 06/06/2016 tarih, 2016/4872 Esas, 2016/10159 Karar sayılı ilamı ile “1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddi gerekmiştr. 2-Davalının icra takibinde haksız ve kötü niyetli olduğu kabul edilmelidir. İİK’nun 72/4 maddesi uyarınca davacı yararına kötüniyet tazminatına karar verilmesi gerekirken, bu talebin reddine karar verilmesi doğru görülmemiş, hükmün bozulması gerekmiştir.” gerekçesi ile hükmün bozulmasına karar verilmiştir.
Mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonunda, bünyesinde borçlu ile ilgili tüm argümanları bulunduran banka gibi bir kuruluşun, borçlusu olmadığını bildiği yahut bilmesi gerektiği kişi hakkında ısrarla ve araştırma yükümlülüğünü yerine getirmeksizin takibe girişmesi ve bu takipte ısrar etmesi kötüniyetli ve haksız olarak takibin yapıldığına karine olacağı, borçluyu menfi tespit davası açmaya zorlayan takibin haksız ve kötüniyetli olduğu, borçlunun dava sebebi ile uğradığı zararın da alacaklıdan tahsiline karar vermek gerekeceği, takdir edilecek zararın haksızlığı anlaşılan takip konusu alacağın %20’sinden aşağı olamayacağı gerekçeleri ile davanın kabulüne, dava konusu yapılan 236.166,14 TL üzerinden %20 kötüniyet tazminatının davalıdan alınarak davacıya verilmesine, bozma dışında kalan hususlar kesinleşmiş olduğundan ayrıca karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiş, mahkemece verilen 01/02/2019 tarihli ek kararla, davalı vekilinin temyiz dilekçesi süresi geçtikten sonra verdiği bu nedenle davalı vekilinin temyiz talebinin süresinde olmadığı gerekçeleri ile davalı vekilinin temyiz talebinin reddine, kararın temyiz edilmemiş sayılmasına karar verilmiş, işbu ek karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin ek karara yönelik yerinde görülmeyen bütün temyiz itirazlarının reddiyle mahkemenin 01/02/2019 tarihli ek kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin ek karara yönelik temyiz itirazlarının reddiyle, mahkemenin 01.02.2019 tarihli ek kararının ONANMASINA, alınmadığı anlaşılan 54,40 TL temyiz ilam harcı ile 267,80 TL temyiz başvuru harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 16.11.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.