Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/4433 Esas 2022/4942 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK'nın 85/1, 62/1, 50/4-1-a, 52/2-4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanık hakkında kurulan mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık ve katılanlar tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih 2017/463 Esas - 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih 2015/962 Esas - 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK'nın 52/4. maddesinin yanı sıra ayrıca 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesinin uygulanması bozma nedeni yapılmamıştır.
Olay günü sanık sürücü ... sevk ve idaresindeki otomobil ile meskun mahal dışında, azami hız limitinin 110 km/saat olduğu, orta refüjle bölünmüş, tek yönlü, iki şeritli, asfalt kaplama karayolu üzerinde gündüz vakti sağ şeridi takiben Patnos istikametinden Erciş istikametine seyri esnasında olay mahalline geldiğinde istikametine göre yolun solunda orta çizgi hattı üzerinden sağa doğru karşıya geçmeye çalışan yaya ...'e çarpması sonucu sanığın tali kusuru ile yayanın ölümüne sebebiyet verdiği olayda;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın kusura ve sair nedenlere ilişkin, katılanların kusura, sanık hakkındaki cezanın az olduğuna ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında hükmedilen hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken, uygulama maddesi olan TCK'nın 50/4. maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK'nın 232/6. maddesine aykırı hareket edilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin ve katılanlar vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün (5) numaralı bendinin başına, "TCK 50/1-a. maddesi gereğince" ibaresinden önce gelmek üzere "TCK'nın 50/4. maddesi delaletiyle" ibaresinin eklenmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 22/06/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.