Yargıtay 3. Hukuk Dairesi 2022/4436 Esas 2022/6081 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :TÜKETİCİ MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki tazminat davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabul kısmen reddine yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde taraf vekillerince temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı, davalı işyerinde alışveriş yapmak üzere içeri girdiğini ve zeminin kaymaya elverişli olması ve işyerinin tadilatta olması nedeniyle düşerek yaralandığını, kaymayı engelleyici herhangi bir eşya koyulmadığını ve satılan simit poğaça gibi ürünlerden dökülen kırıntı ve susamlar nedeniyle yerin daha kaygan hale geldiğini, bir tabela veya uyarıcı herhangi bir işaretde bulunmadığını, ameliyat olmak zorunda kaldığı ve kırık nedeniyle platin takıldığını, iyileşebilmesi için en aşağı 6 ay istirahat etmesinin doktorlarca belirtildiğini ileri sürerek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla kalıcı iş gücü kaybından doğan halihazırda ve geleceği dönük maddi kaybının giderilmesi için 100 TL, mutat iştigalinden geri kalan ve çalışamayarak gelir kaybına uğraması nedeniyle 100 TL maddi tazminatın dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte tahsilini, söz konusu olay nedeniyle manevi acı ve ızdırabını giderilebilmesi maksadıyla 60.000,00 TL manevi tazminatın dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte tahsilini talep etmiş, 12.09.2018 tarihli ıslah dilekçesi ile dava değerini 234.250,38 TL olarak yükseltmiştir.
Davalı, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonunda; maddi tazminat yönünden dosyamızın Yargıtay 3. Hukuk Dairesi'nin 2021/3020 esas ve 2021/12054 karar sayılı ilamı ile kesinleştiğinden bu hususta yeniden karar verilmesine yer olmadığına, manevi tazminat yönünden davanın kısmen kabulüne, 30.000,00-TL manevi tazminatın dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle davalıdan alınarak davacıya verilmesine, fazlaya ilişkin taleplerinin reddine karar verilmiş, karara karşı taraflarca temyiz yoluna başvurulmuştur.
1-Davacının temyiz itirazları yönünden yapılan incelemede; Mahkemece verilen 17/03/2022 tarihli kararı temyiz eden davacıya 04/05/2022 tarihinde tebliğ edildiği ve davacının katılma yoluyla temyiz dilekçesini 10 günlük yasal süre geçtikten sonra 20/05/2022 tarihinde verdiği anlaşıldığından, davacının temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
2-Davalının temyiz itirazları yönünden yapılan incelemede; Dosyadaki yazılara, kararın bozmaya uygun olmasına, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
3-Mahkemece, verilen ilk kararda, davanın kabulü ile; 100 TL geçici iş göremezlik tazminatının dava tarihinden itibaren, 100 TL kalıcı iş göremezlik tazminatının dava tarihinden, 234.150,38 TL'nin ise ıslah tarihi olan 14/09/2018 tarihinden itibaren, 60.000,00 TL manevi tazminatın denkleştirici adalet ilkesi gereği ise dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle davalıdan alınarak davacıya verilmesine, fazlaya ilişkin taleplerinin reddine, davacı tarafından yapılan 1.394,60-TL yargılama giderinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiş olup; kararın temyizi üzerine, maddi tazminat yönünden dosya Yargıtay ilamı ile kesinleşmiş, manevi tazminat yönünden bozularak mahkemesine iade edilmiştir. Mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonunda, maddi tazminat talebi yönünden karar kesinleştiğinden, bu hususta yeniden karar verilmesine yer olmadığı şeklinde hüküm kurulmuş ancak bozma öncesini kapsar şekilde yargılama giderleri hesaplanıp; manevi tazminat yönünde de, Avukatlık Kanunu 10. maddesi gereğince ret edilen miktar yönünden davalı vekili lehine nisbi vekalet ücreti takdir edilmesi gerekirken, maktu vekalet ücreti takdir edilmiştir. Her ne kadar, Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi gereğince, manevi tazminat taleplerinde ret edilen kısım için davalı lehine davacı tarafa verilen vekalet ücretini aşar şekilde vekalet ücreti verilemez ise de; mahkemece kabul edilen manevi tazminat için nisbi vekalet ücreti yerine maktu vekalet ücretine hükmedilmesi ve bunun davacı tarafça temyiz konusu yapılmaması davalı aleyhine sonuç doğurmayacağından davalı yararına nisbi vekalet ücreti takdir edilmesi gereklidir. O halde, davalı aleyhine açılan maddi tazminat davası kesinleştiği halde, bozmadan sonra yeniden yargılama gideri ile maktu vekalet ücretine hükmedilmesi usul ve yasaya aykırı olup, bozmayı gerektirir. Ne var ki, bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, kararın düzeltilerek onanması HMK'nın 370/2 maddesi gereğidir.
SONUÇ: Yukarıda 1. bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz dilekçesinin REDDİNE, 2. bentte açıklanan nedenlerle davalının sair temyiz itirazlarının REDDİNE, 3.bentte açıklanan nedenlerle; hükmün 4. bendinin hükümden tamamen çıkartılarak yerine " Bozma sonrası davacı tarafından yapılan yargılama gideri bulunmadığından bu konuda karar verilmesine yer olmadığına" şeklinde yazılmasına; hükmün 7. bendindeki rakamların hükümden çıkartılarak yerine " 4.500,00 TL" rakamlarının yazılmasına, hükmün düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edenlerden davalıya iadesine, 6100 sayılı HMK'nun geçici madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK'nın 440. maddesi gereğince kararın tebliğinden itibaren 15 günlük süre içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 22/06/2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.