MAHKEMESİ :İş Mahkemesi


DAVA : Davacı, fazla mesai, ulusal bayram ve genel tatil ile hafta tatili ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, ikinci el araç satış sorumlusu olarak çalıştığını, hafta içi 08:30-19:30 arası, cumartesi ise 09:00-18:00 arası, pazar ise 10:00-17:00 arası çalıştığını; fazla çalışma, ulusal bayram genel tatil ve hafta tatil ücretlerinin ödenmesini istemiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davacının mesaisinin 09:00-18:00 arası olduğunu; cumartesi yarım gün çalıştığını genel tatil günleri işyerinin kapalı olduğunu, taleplerin hukuka uygun olmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, yazılı gerekçeyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında davacının fazla mesai alacağına hak kazanıp kazanmadığı tartışmalıdır.
Somut olayda, taraflar arasında imzalanan iş sözleşmesinin 5. maddesi 3. paragrafında normal ücrete fazla mesai ücretlerinin de dahil olduğu kararlaştırılmıştır. Bilirkişi tarafından bu husus irdelenmeksizin fazla mesai alacağı hesaplanmıştır. Yargıtay içtihatlarına göre, ücrete fazla mesai ücretinin dahil olduğu durumlarda ancak yılda 270 saati aşan fazla çalışmalar için ücret talep edilebilecektir. Bu sebeple davacının fazla çalışma alacağı yılda 270 saat fazla çalışmanın ücrete dahil olduğunun kabulü ile hesaplanması gerekirken yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
3-6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunun "taleple bağlılık ilkesi" başlığını taşıyan 26. maddesinde "Hâkim, tarafların talep sonuçlarıyla bağlıdır; ondan fazlasına veya başka bir şeye karar veremez. Duruma göre, talep sonucundan daha azına karar verebilir." hükmüne yer verilmiştir.
Somut olayda davacı dava dilekçesinde cumartesi günleri 09:00-18:00 arası çalıştığını beyan ettiği halde hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının 08:30-18:00 arası çalıştığı kabul edilerek fazla çalışma alacağı hesaplanmıştır. 6100 sayılı Kanun"un "taleple bağlılık ilkesi" başlığını taşıyan 26. maddesine göre davacının mesai başlangıç saati yönünden talep aşılarak karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 30.04.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.