MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, fazla çalışma, yıllık izin ücreti ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili, müvekkilinin davalı işyerinde 25.06.2011-18.09.2012 tarihleri arasında, haftanın altı günü sabah saat 08:00"den akşam 20:00"a kadar çalıştığını, davacı işçinin, iş sözleşmesini ücretlerinin ödenmemesi üzerine haklı sebeple feshettiğini kıdem tazminatı, fazla çalışma, genel tatil, yıllık ücretli izin alacaklarının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı, davacının asgari ücretle çalıştığını, iddia edildiği gibi işyerinde oniki saat çalışma zorunluluğu olmadığını, davacının isteği halinde yıllık izin kullandırıldığını, beyanla davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporuna dayanılarak, dava konusu kıdem tazminatı, fazla çalışma ve genel tatil ücreti alacağı taleplerinin kabulüne, yıllık ücretli izin alacağı talebinin reddine karar verilmiştir.
Kararı davalı temyiz etmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki tüm temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Davacı işçinin fazla mesai alacağı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun 26. maddesi “Hâkim, tarafların talep sonuçlarıyla bağlıdır; ondan fazlasına veya başka bir şeye karar veremez. Duruma göre, talep sonucundan daha azına karar verebilir.” hükmü uyarınca taleple bağlılık kuralına aykırı olarak talepten fazlasına karar verilmesi usule aykırıdır.
Somut olayda davacının 25.06.2011-18.09.2012 tarihleri arası davalı işyerinde kasiyer olarak görev yaptığı, dava dilekçesinde haftanın altı günü 08:00-20:00 saatleri arası çalıştığını beyan ettiği, ancak mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının tüm çalışma süresince haftanın altı günü 08:00-21:00 saatleri arası çalıştığı kabul edilerek fazla çalışma ücretinin hesaplandığı anlaşılmıştır. Hal böyle iken, dava konusu fazla çalışma ücreti alacağının, dava dilekçesinde belirtilen çalışma düzenine göre, haftada on sekiz saat fazla çalışma yapıldığı kabulü ile hesaplanması gerekirken davacının talebi aşılarak yazılı şekilde karar verilmesi isabetli olmayıp, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan hükmün yukarıda açıklanan sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 04.05.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.