MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti
Davacı vekili, davacının davalıya ait işyerinde değişen alt işverenler bünyesinde aşçı olarak çalıştığını ileri sürerek, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, fazla çalışma ücreti, yıllık izin ücreti, hafta tatili ücreti ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının alacaklarının hüküm altına alınmasını talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, dava dışı şirketler ile davalı şirket arasında asıl işveren ilişkisi bulunmadığını davanın davanın husumet yokluğu sebebiyle reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan deliller ve bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz Başvurusu:
Karar, yasal süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında davacının fazla çalışma ücretine hak kazanıp kazanamadığı uyuşmazlık konusudur.
Somut uyuşmazlıkta mahkemece davacı tanıklarının anlatımları doğrultusunda, davacının 24 saat çalışıp 24 saat dinlendiği kabul edilerek hesaplanan fazla çalışma ücreti hüküm altına alınmıştır. Hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının 24 saatlik zaman diliminde 6 saat ara dinlenmesi ile günde 18 saat çalıştığı, buna göre davacının bir hafta 3 gün diğer hafta 4 gün çalışarak iki haftalık periyotta ortalama ([(18x7)-(45x2)]/2 = ) 18 saat fazla çalışma yaptığı ifade edilmiştir. Sonuç olarak raporun hesaplama bölümünde, davacının her hafta için 18 saat üzerinden fazla çalışma ücreti hesaplandığı anlaşılmaktadır. Ne var ki, 24 saat çalışma 24 saat dinlenme şeklindeki çalışma düzeninde, davacının günlük çalışma süresinin en fazla 14 saat olarak kabulü mümkündür. Bu kabul şekline göre ise davacının bir hafta 12 saat, bir hafta 9 saat fazla çalışma yaptığı benimsenerek sonuca gidilmelidir. Mahkemece hatalı hukuki değerlendirme yapılarak, davacının haftada on sekiz saat fazla çalışma yaptığının kabulü yerinde değildir. (Dairemizin aynı işveren aleyhine açılan 2018/15364-15367 esas sayılı emsal dosyaları da aynı doğrultudadır.)
3-Hükme esas alınan bilirkişi raporunda dosyada davacının çalışma süresini belirlemeye yarayacak Sosyal Güvenlik Kurumu kayıtlarının bulunmadığı, ancak davalı tarafça aksinin ispatlanmadığı belirtilerek, davacının çalışma süresi 01/11/2010-08/03/2013 tarihleri arasındaki süre olarak belirlenmiştir. Sosyal Güvenlik kayıtları getirtilmeden eksik inceleme yapılmak ve davacının talebi de aşılmak suretiyle çalışma süresinin belirlenmesi bir başka hatalı yöndür.
Temyiz edilen kararın yukarıda belirtilen sebeplerle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan hükmün yukarıda açıklanan sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 07.05.2019 tarihinde oybirliği ile karar verildi.