MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, fazla mesai, hafta tatili ve ücret alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteğin reddine karar vermiştir.
Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının aylık net ücretinin 3.500,00 TL olduğunu, davacıya ayrıca günde 2 öğün yol ve yemek masrafı verildiğini, ayrıca asgari geçim indirimi ödendiğini, bu durumun banka kayıtları ile de sabit olduğunu, ilk işe başlandığında 1,5 ay boyunca mesai saatlerinin haftanın 6 günü 09:00-18:00 olduğunu, bu süreçte davalıya ait işletmelerin henüz açılmamış olduğunu, davacının açılacak işletmelerin menü, mutfak vs. İşlemleri ile ilgilendiğini, işletmelerin açılmasından sonra 2,5 aylık süreçte davacının çalışma saatlerinin daha da ağırlaştığını haftanın 7 günü 09:00/10:00 - 23:00/24:00 şeklinde çalışma zorunda kaldığını, bu durumun davacının işe giriş çıkış çizelgeleri ile sabit olduğunu, fazla mesai, hafta tatili, haksız yere kesilen ücret alacağının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili davanın reddini talep etmiştir.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davanın reddine karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar davacı vekilince temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere göre davacının aşağıdaki bendlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı hususu taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp ispatlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı ./..

belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır. İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yaptığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille söz konusu olabilir. Buna karşın, bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda dahi, işçinin geçerli bir yazılı belge ile bordroda yazılı olandan daha fazla çalışmayı yazılı delille kanıtlaması gerekir. İşçiye bordro imzalatılmadığı halde, fazla çalışma ücreti tahakkuklarını da içeren her ay değişik miktarlarda ücret ödemelerinin banka kanalıyla yapılması durumunda da ihtirazi kayıt ileri sürülmemiş olması, ödenenin üzerinde fazla çalışma yapıldığının yazılı delille ispatlanması gerektiği sonucunu doğurmaktadır.
Somut olayda, Mahkemece davacıya ait ücret bordrolarının incelemesinde tamamında değişen oranda fazla mesai ve hafta sonu çalışma ücreti tahakkuk ettirildiğinin ve bu kayıtların banka kayıtları ile karşılaştırılmasıanda tamamının davacı hesabına ödemesinin yapıldığının tespit olunduğundan bahisle davacının fazla çalışma ücret talebi yerinde görülmemiş ise de davacı delil listesinde giriş çıkış kayıtlarına dayanmış ve tanıklara giriş çıkışlarda imza alındığını ve saatlerin yazıldığını beyan etmiştir. Giriş – çıkış kayıtları fazla mesainin ispatı noktasında yazılı delil niteliğindedir. Bu halde bu belgelerle bordrolarda yer alan tahakkuklardan daha fazla çalışma yapıldığının ispatı mümkündür.
Bu itibarla Mahkemece 6100 sayılı Kanun"un 220. maddesine göre davalı tarafa ilgili kayıtları sunmak üzere kesin süre verilmesi, ilgili belgeleri ibraz etmediği veya aynı sürede hakkında kabul edilebilir bir mazeretini delilleriyle birlikte sunmadığı taktirde davacı tarafın sözkonusu alacak kalemlerine ilişkin beyanının kabul edilebileceğinin ihtar edilmesi, belgeler toplandıktan sonra buna göre asıl alacak miktanının tespit edilmesi, davalı tarafça süresinde ilgili belgeler ibraz edilmediği taktirde ise duruma göre davacının iddialarının kabul edilebileceği göz önünde bulundurlarak asıl alacak miktarının tespit edilmesi, her iki halde de davalı tarafça yapılan yapılan fazla mesai ödemeleri mahsup edildikten sonra hüküm kurulması gerkirken eksik incele ile hüküm kurulması hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
3-Davacı işçinin hafta tatilinde çalışma yapıp yapmadığı taraflar arasında uyuşmazlık konusudur.
Mahkemece davacıya ait ücret bordrolarının incelemesinde tamamında değişen oranda fazla mesai ve hafta sonu çalışma ücreti tahakkuk ettirildiğinin ve bu kayıtların banka kayıtları ile karşılaştırılmasında tamamının davacı hesabına ödemesinin yapıldığının tespit olunduğundan bahisle davacının hafta tatili ücret talebi yerinde görülmemiş ise de bordrolarda yer alan hafta tatili ödemesi gerçek bir tahakkuka dayanmamaktadır. Aylık ücretin 26 günlük normal çalışma günü ücreti ve 4 günlük hafta tatili ücreti şeklinde gösterildiği anlaşılmaktadır. 4 günlük ücret bir çalışma karşılığı olmaksızın işverence ödenmesi gereken ücreti yansıtmaktadır. Bu hususlar gözetilmeksizin, hafta tatili ücret alacağının hüküm altına alınması gerekirken reddi hatalıdır.
Sonuç : Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 05.05.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.