MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA : Davacı, genel tatil ücreti ile fazla mesai ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; müvekkilinin davalı işyerinde 07/06/2004 tarihinde çalışmaya başladığını, 04/08/2009 tarihinde iş akdinin işveren tarafından son verildiğini bu sebeple işten ayrıldığını, 9 ay gibi bir süre sonra 19/05/2010 tarihinde yeniden aynı işyerinde kapı kontrol-güvenlik görevlisi olarak çalıştığını, müvekkilinin işe başladığı ilk günden itibaren iş akdi gereğince tam olarak görevini yerine getirdiğini ancak davalı işverenin üzerine düşen ödeme yükümlülüğünü yerine getirmediğini, iş yerinde fazla mesai alacaklarının ödenmediğini, dini ve resmi bayramlarda çalışma olmasına rağmen ücretlerinin ödenmediğini, müvekkilinin defalarca hak etmiş olduğu fazla mesai ve genel tatil alacaklarının ödenmesini talep etmiş ise de işveren yetkilileri tarafından " iş koşullarını beğenmeyenin istifasını verip gidebileceğini, şirketin mali sıkıntıda olduğu" cevabının verildiğini, işyerinin mali sıkıntısından bahsedilse de, işin hiçbir zaman durmadığını, şirketin kapasitesinin ve yatırımlarının düzenli olarak büyüdüğünü, müvekkilinin ağır çalışma koşullarına rağmen 5 yılı aşkın süredir büyük bir özveri ile çalıştığını ve ailesinin geçimini sağlamaya çalıştığını, bugüne kadar içinde bulunduğu zor koşullar ve geçim kaygısı altında, biriken fazla mesai alacaklarının toplu olarak ödeneceğine dair işverene duyduğu güven nedeni ile bu zamana kadar dava etmediğini, çalışma saatlerinin iki vardiya şeklinde düzenlendiğini, gündüz vardiyasının 08:00-20:00 arası, akşam vardiyasının 20:00-08:00 arası olduğunu, gündüz vardiyasında haftada 6 gün , gece vardiyasında 7 gün çalışıldığını, davacının dava tarihi itibariyle aldığı son net ücretinin 1.130,40 TL olduğunu, iş yerinde yılda 3 ikramiye (yarım maaş) ve 750 kg kömür yardımı olduğunu, yemek molası olmadığını, resmi bayramlarda çalışma olduğunu, dini bayramların arefe günü tam gün çalışıldığını, dini bayramlarda tatil yapılmadığını vardiya ne şekilde denk geldiyse o şekilde çalışmanın devam ettiğini iddia ederek, fazlaya ilişkin talep ve dava hakları saklı tutularak 30.000 TL fazla mesai alacağının (günlük fazla çalışma hakları ile resmi ve dini tatillerde yaptırılan çalışmalar toplamı) davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili; davacının 07/06/2004-19/05/2010 tarihleri arasında ve 19/05/2010 tarihinden bu yana kapı kontrol elemanı olarak müvekkil firmada çalıştığını, en son net 1.024 TL ücret aldığını, çalışma karşılığı ödenmesi gereken ücretlerin banka hesabına yatırıldığını, işyerinde yemek ve servis haricinde başkaca sosyal hak olmadığını, davacının talep ettiği alacağın zaman aşımına uğradığını, bu nedenle davacı yanın talebinin zamanaşımı nedeniyle reddini talep ettiklerini, müvekkil şirkette ikramiye ödemesi ve yakacak yardımının söz konusu olmadığını, davacının fazla çalışma ücreti maaşına dahil edilerek ödendiğini, davacının müvekkil firmada çalıştığı ilk dönem olan 7/06/2004-19/05/2010 tarihleri için çıkış anında her hangi bir alacağına kalmadığına ilişkin ibraname verdiğini, ibraname ile davacının herhangi bir hak ve alacağının kalmadığını kabul ettiğini savunarak davanın reddini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlara göre davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
2- 4857 Sayılı Kanun’un 34. Maddesi uyarınca ücret niteliğindeki fazla mesai ve genel tatil alacaklarına en yüksek banka mevduat faizi uygulanması gerekirken, yasal faiz uygulanması hatalı olup bozma sebebi ise de bu hususun düzeltilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, hükmün HMK’nın geçici 3/1 maddesi yollaması ile HUMK’nun 438/7 maddesi uyarınca düzeltilerek onanmasına karar verilmiştir.
F) Sonuç:
Hüküm fıkrasının fazla mesai ve genel tatil alacaklarına ilişkin 2 ve 3 numaralı paragraflarından “yasal” sözcüklerinin çıkartılarak yerlerine ayrı ayrı “en yüksek banka mevduat” sözcüklerinin yazılmasına, hükmün bu şekilde DÜZELTİLEREK ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz giderinin davacıya yükletilmesine, 25.12.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.