Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/4036 Esas 2022/4350 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK'nın 85/1, 62, 50/1a-4, 52/1-2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafinin hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin karar verilmesi gerektiğine ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddine; ancak;
Dosya içeriğine göre; 14/02/2014 günü saat 10:15 sıralarında sanığın sevk ve idaresindeki çekiciye bağlı yarı römork ile meskun mahal içi, bölünmüş, 50 km/saat hız sınırının bulunduğu, düz ve eğimsiz asfalt yolda seyir halindeyken, Belediye kavşağı geçişinde ada içerisinde trafik ışıklarının yeşil ışık yanıp söndüğü sırada ışıklardan geçtiği esnada, istikametine göre sol tarafından ışık ihlali yaparak yaya geçidi üzerinden karşıdan karşıya geçmek isteyen yayaya çarpması şeklinde meydana gelen ve yayanın öldüğü olayda;
Kaza tespit tutanağı ile keşfe binaen tanzim edilen 14/12/2014 tarihli bilirkişi raporunda; ölenin, yaya geçitlerinin bulunduğu yerlerdeki geçitlerde yayalar için ışıklı işaret olduğu halde bu işaretlere uymaması sebebiyle asli kusurlu, sanığın ise aracın hızını kavşağa ve yaya geçidine yaklaşırken yavaşlatmaması sebebiyle tali kusurlu olduğu, Adli Tıp İstanbul Trafik İhtisas Dairesi tarafından tanzim edilen 05/08/2018 tarihli raporunda; ölenin, sanığın idaresindeki çekiciye ilk geçiş hakkını vermeden ışık ihlali yaparak karşıdan karşıya geçmek için kontrolsüzce kaplamaya girmesi sebebiyle asli kusurlu olduğu, sanığın aracın hızını mahal şartlarına göre ayarlamaması sebebiyle alt düzeyde tali kusurlu olduğu belirtildiği anlaşılmakla, yapılan incelemede;
Sanık hakkında hükmedilen uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken, adli para cezasının belirlenmesine esas alınan tam gün sayısı ve uygulama maddesi olan TCK'nın 52/3. maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK'nın 232/6. maddesine aykırı hareket edilmesi,
Kanuna aykırı olup,sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322.maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün 3.fıkrasının çıkarılarak yerine “Sanığın kişiliği ve sosyal ekonomik durumu nazara alınarak, TCK'nın 50/4. maddesi yollamasıyla 50/1-a.maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine; TCK'nın 52/3. maddesi gereğince adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının 605 tam gün olarak belirlenmesine, TCK'nın 52/2. maddesi gereğince sanığın ekonomik ve diğer şahsi halleri göz önünde bulundurularak bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 20 TL hesabıyla 12.100 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına" ibaresinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 02/06/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.