Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2020/10474 Esas 2022/4234 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK’nın 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii ve katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dosya içeriğine göre, olay günü, hava açık, gece vakti, aydınlatmanın bulunduğu, meskun mahal dışında, sanığın sevk ve idaresindeki kamyonet ile iki yönlü, şerit çizgisi bulunmayan, zemini ıslak, asfalt kaplama düz ve eğimsiz köy yolunda seyir halindeyken olay mahalline geldiğinde şerit ihlali yaparak karşı istikametten gelen ...’nun sevk ve idaresindeki minibüs ile minibüsün yol bölümü içinde çarpışmaları sonucu sanığın tamamen kusurlu olarak ...’nun ölmesi, araç içinde yolcu olan katılan ...’nun basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralanmasına neden olduğu olayda, mahkemece belirlenen temel ceza miktarında ve sanığın alkollü vaziyette araç kullandığına dair her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil elde edilemediğinden oluşan şüphe sanık lehine değerlendirilerek bilinçli taksir hükümlerinin uygulanmamasında isabetsizlik görülmediğinden tebliğnamedeki bu yönde bozma öneren görüşe iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, katılanlar vekilinin bilinçli taksir hükümlerinin uygulanması gerektiğine, ceza miktarına yönelik, sanık müdafinin beraat kararı verilmesi gerektiğine, ölenin şerit ihlali yaptığına, kusur durumuna yönelik temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Taksirle bir kişinin ölümüne ve bir kişinin yaralanmasına neden olduğu kabul edilen sanık hakkında temel ceza tayin edilirken, uygulanan Kanun maddesinin gösterilmemesi suretiyle CMK'nın 232/6. maddesine aykırı hareket edilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin ve katılanlar vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasının cümlesinin eklenmesi ile hükmün (1) numaralı bendindeki“ 4 yıl hapis” ibaresinden önce gelmek üzere “TCK’nın 85/2. maddesi gereğince” ibaresinin eklenmesi suretiyle, sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 31.05.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.