Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2021/2501 Esas 2022/4186 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma tedbirlerine nedeniyle tazminat
Hüküm : Davacının tazminat talebinin kısmen kabulü ile 2.284,20 TL maddi tazminatın tutuklama tarihinden işletilecek yasal faiz ile birlikte davalı Hazineden alınarak davacıya verilmesine,

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davacılar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Tazminat talebinin dayanağı olan Edirne 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 2014/67 Esas – 2014/114 Karar sayılı ceza dosyası kapsamında, davacının uyuşturucu veya uyarıcı madde ticareti yapma veya sağlama suçundan 12/01/2014– 01/04/2014 tarihleri arasında 79 gün tutuklu kaldığı, yapılan yargılama sonunda beraatine hükmedildiği, beraat hükmünün 30/04/2014 tarihinde kesinleştiği, tutuklama tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 5271 sayılı CMK'nın 142. maddesinde öngörülen süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye davanın açıldığı ve Kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu anlaşılmakla;
Davacının 3.818,00 TL maddi 10.000,00 TL manevi tazminata tutuklama tarihinden işleyecek yasal faiz talebine ilişkin söz konusu davada, yerel mahkemece 6.200,00 TL manevi tazminatın tutuklama tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalıdan alınarak davacıya ödenmesine hükmedilmesi üzerine Dairemizce yapılan incelemede, Dairemizin 12/11/2018 tarih, 2018/4810 Esas – 2018/10606 Karar sayılı bozma ilamı öncesi verilen 06/03/2018 tarihli hükmün maddi tazminata ilişkin kısmının açıkça onanmadıkça kesinleşmiş sayılamayacağı gözetilmeden, bozma ilamı sonrası davacının maddi tazminat talebi ile ilgili olarak hüküm kurulmamış ise de, bu hususta mahallinde her zaman karar verilmesi mümkün görüldüğünden düzeltilerek onanmasına karar verilmesine rağmen yerel mahkemece yeni esas alınarak duruşma açılıp, 2.284,20 TL maddi tazminatın tutuklama tarihinden işleyecek yasal faiz ile davalıdan alınarak davacıya ödenmesine hükmedilmesinde;
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, davacılar vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Tayin olunan maddi ve manevi tazminat miktarının toplamı üzerinden hüküm tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlı Asgari Ücret Tarifesine göre nisbi vekalet ücretine hükmedilmemesi
Kanuna aykırı olup, davacı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün 2. fıkrasında hükümden tamamen çıkarılarak yerine “Edirne 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 06.03.2018 tarih 2017/137 Esas-2018/46 Karar sayılı ilamında davacı lehine 845 TL vekalet ücretine hükmedildiği, ayrıca davacı lehine iş bu karar tarihinde yürürlükte bulunan Sulh Ceza Hakimliği sınırında 1.320,00 TL vekalet ücreti takdir edilmesi gerektiği, önceki kararda verilen vekalet ücreti miktarı mahsup edildiğinde eksik kalan 475,00 TL vekalet ücretinin davalı Hazineden alınarak davacıya verilmesine” ibaresinin eklenmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 30.05.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.